YLE Colloquia Latina

Marcus Liviae s.
Excellentissime solutum! Callimachus: optime! Mihi quidem Ovidius ante oculos obversabatur (cf. met. III 316 sqq.). Nunc tuae denuo sunt partes. Festinans haec scripsi; alio enim vocor. Opto tibi multam felicitatem.

Marco Livia sal.
Ecce nunc novum aenigma, sed scito me non multa alia scire! (A), nympha iuvenem pulcherrimumque pastorem (B) amabat, qui, cum senex incipit fieri ,pulchritudine amissa, ab ea relinquitur. Illum angore mortuum dea (C) in flumen mutavit; ei ,etiam post mortem dolore adfecto, eadem dea donum oblivionis dedit.
Valeas quam optime
Livia

Spartacus omnibus sodalibus sal.

Litteras vestras mythologicas a duobos diebus non legi. Praeter spem, video nunc quanta aenigmata iam soluta sunt. Utinam plus temporis haberem, ut responsum ad vestras interrogationes invenire conatus sim!

Hodie autem commodule lego feliciterque disco.

Valetote.

Marcus Liviae Spartacoque fabularum studiosissimis s.d.p.
Vesperi domum reversus novo aenigmate delectatus sum. Gratias maximas tibi, Livia! Quid ergo?
Selemnus pastor Achaeus (B), cum senex factus esset, "pulchritudine amissa" ab Argyra Naiade (A) relictus est . Qua re Venus dea (C) ad tantam clementiam misericordiamque tacta est, ut virum miserrimum in fluvium mutaret donoque ei daret oblivionem. Quod etiamnunc praesentissimum amoris videtur esse remedium.....
Valete.
VI Non. Oct.

Marco, Livia sal.
absit iniuria mihi utenti verbis poetae:

"sic canibus catulos similis, sic matribus haedos
noram...
Verum (hic) tantum alias inter caput extulit urbes
quantum lenta solent inter viburna cipressi."

Gratias tibi maximas, valeas quam optime
Livia

Marcus Liviae s.p.d.
Equidem vehementer te admiror, quod in scriptis veteribus tantum volutata es, ut Pausanias quoque tibi notus sit. Nunc vero de Selemno fl., quem in tabulis reperire non queo . Quod ei nomen his temporibus impositum est a Graecis? (Cave credas me in eo lavari velle... !)
Vale.
V Non. Oct.

Marco Livia sal.
ignosce mihi sed re vera nescio quomodo hodie illud flumen nominetur.
Ob indolem meam, cum Pausanian legerem, tantum ab illa pulcherrima fabula capta sum...
Vale quam optime
Lvia

Spartacus Favonio et Liviae ceterisque sodalibus sal.



Tardatus sum. Heu!, serius solito veni!

Ecce responsum:
A: Argyra B: Selemnos C: Aphrodite ( Pausanias 7.23.1)

Spero tamen ad interrogationem Favonii responsum idoenum daturum:

Fons "Argyra" (in Achaia) cum flumine - quod "Selemnos" appellatum est - in mare aquas fundit.



Valete.

Spartacus omnibus sodalibus, praecipue illis qui mythologiam colligere discereve cupiunt sal.

Ad longum tempus, dumtaxat sic mihi videtur, non ulla saltem epistula de mythologia hic praebita est. Me hactenus in desiderio manso, ita logius stare nolo: porro eam, esto! - nam venia vestrarum ad quodcumque negotium Latinitati faventem, certe datum iri – et vobis novum aenigma festim proponam!

En ecce:

Fertur monstrum speciei horribilis, “rex serpentium” nuncupatum, e ovo galli – incredibile dictu! – oriundum et postea incubatum aut a bufone an a serpentibus.

Erant saepe duae formae: altera urebat quemcumque propius ipsam venisset, altera cum tantum suam frontem intuereris, vitam tuam ammiteres !

Credite mihi: multi eruditi, sive propter licentiam poeticam sive quoniam tale portentum esse credebant, de consuetudine istae ferae immanis narraverant, exempli gratia Plinius et Lucanus, nec omittam Shakespeare.

Quaero autem cum nomen istae bestiae tum, si mihi fas est tales fructus a vobis expetere, excerpta quorumdam operum ubi mentionem de tali bellua facta est.

Laeto vultu propositi expleti causa, ut ita dicam, vitabo tamen vultum electronicum flavum sive fronte oris apertis dentiumque alborum sive specie oculorum inconstantie vobis praebere, quoniam non dubito quin vos sane comprehendere possitis, quod ego nunc laetitia perfundor.



Valete!

M. Favonius Spartaco ceterisque sodalibus pariter omnibus sal.
Monstro abs te, mi Spartace, proposito nomen puto esse basilisco. Isidori verba tibi nota esse suspicor: basiliscus, id est "regulus eo, quod sit rex serpentium" (or. XII 4). De quo Latine scripserunt Plinius, Solinus, Lucanus (IX 724sqq.), Ammianus Marcellinus (XXII 15, 27; XXVIII 1, 41).
Ecce Plinii verba:
„Eadem et basilisci serpentis est vis. Cyrenaica hunc generat provincia, duodecim non amplius digitorum magnitudine, candida in capite macula ut quodam diademate insignem. Sibilo omnes fugat serpentes nec flexu multiplici, ut reliquae, corpus inpellit, sed celsus et erectus in medio incedens. Necat frutices, non contactos modo, verum et adflatos, exurit herbas, rumpit saxa: talis vis malo est. Creditum quondam ex equo occisum hasta et per eam subeunte vi non equitem modo, sed equum quoque absumptum. Atque huic tali monstro – saepe enim enectum concupivere reges videre – mustellarum virus exitio est: adeo naturae nihil placuit esse sine pare. Inferciunt has cavernis facile cognitis soli tabe. Necant illae simul odore moriunturque, et naturae pugna conficitur“ (n. h. VIII 78sq.; cf. Lucan. IX 724sq.).
Eiusdem:
„Basilisci, quem etiam serpentes ipsae fugiunt alias olfactu necantem, qui hominem, vel si aspiciat tantum, dicitur interemere, sanguinem Magi miris laudibus celebrant: coeuntem picis modo et colore, dilutum cinnabari clariorem fieri. Attribuunt ei successus petitionum a potestatibus et a diis etiam precum, morborum remedia, veneficiorum amuleta. Quidam et Saturni sanguinem appellant“ (n. h. XXIX 66; cf. Isid. XII 4, 6).
Nunc ad verba Solini:
„Cyrenis ab læva Africa est, ab dextra Ægyptus, a fronte sævum et importuosum mare, a tergo barbarorum variæ nationes, et solitudo inculta, squalens et inaccessa, quæ basiliscum creat, malum in terris singulare.
Serpens est pæne ad semipedem longitudinis, alba quasi mitrula lineatus caput, nec hominis tantum vel aliorum animantiam exitiis datus, sed terræ quoque ipsius, quam polluit et exurit, ubicumque ferale sortitur receptaculum. Denique exstinguit herbas, necat arbores, ipsas etiam corrumpit auras, ita ut æra nulla alitum impune transvolet, infectum spiritu pestilenti. Quum movetur, media corporis parte serpit, media arduus est, et excelsus. Sibilum eius etiam alii serpentes perhorrescunt: et quum acceperunt, fugam quæque, quoquo potest, properant. Quidquid morsu eius occiderit, non depascitur fera, non attrectat ales. Mustelis tantum vincitur, quas illinc homines inferciunt cavernis, in quibus delitescit. Vis tamen ne defuncto quidem deest. Denique basilisci reliquias amplo sestertio Pergameni comparaverunt. Ut ædem Apellis manu insignem, nec araneæ intexererit, nec alites involarent, cadaver eius reticulo aureo suspensum ibidem locarunt“ (XXVIII).
Valete.
III Id. Oct.

Spartacus doctissimo eruditissimoque viro Favonio sal.

Recte, Favoni, ut soles, iudicavisti de Basilisco.

Citavisti loca quae citanda sunt. Manus do: dubito an res quas nondum scias te interrogare possim !!!


Valeto.


P.S.: Si mihi licet, operam dabo ut mentionem de operibus e Shakespeare, quae de Basilisco tractant , tibi omnibusque mittam.

Spartacus cum omnibus sodalibus tum praecipue Favonio sal.

Ecce id quod legi de mentione in operis e Shakespeare de Basilisco:

Ricardus Tertius (Richard The Third), Actum 1, Scaena 2)

Enricus Quartus (Henry IV) Pars 3, Actum 3, Scaena 2)


Galenus et Avicenna mentionem de Basilisco quoque fecerunt. Thomas Browne (Pseudodoxia Epidemica, 3,7, p 130-134, 1646) idem fecit.


Optime valeatis.

M. Favonius sodalibus s.
Ecce aenigma brevissimum. Poeta nescio qui de animali quodam scripsit haec: mortem illi venerem esse, solam esse in morte voluptatem; ut posset nasci, appetere ante mori. Quod animal?
Valete.
Pr. Id. Oct.

Spartacus Favonio sal.

Ecce responsum, ita reor:

Animal = Phoenix.

Poeta: Lactantius ( ca 260 - post 326)

Liber: Carmen de Ave Phoenice.

Tibi ceterisque sodalibus versus eius praebeam:

>
Mors illi Venus est, sola est in morte voluptas:
Ut possit nasci, appetit ante mori.
Ipsa sibi proles, suus est pater et suus heres,
nutrix ipsa sui, semper alumna sibi.
Ipsa quidem, sed non ‹eadem est,› eademque nec ipsa est,
aeternam vitam mortis adepta bono.
165-170

>

Vale!

Marcus Spartaco s.
Gratulor . Basiliscus – Phoenix – ... Quod monstrum sequetur? Vale.