Verbum "misereor"
Missus: Mart 02 Mart, 2004 14.36Verbum "misereor"
--------------------------------------------------------------------------------
Nuntium misit: Hialmarus | 10.07.2003 - 00:09 | |
--------------------------------------------------------------------------------
Quis novit cur "Miserere nobis, Domine!" legatur et cantetur? Recte: "Miserere nostri, D.!", quod raro auditur.
RE: Verbum "misereor"
--------------------------------------------------------------------------------
Nuntium misit: Anonymum | 11.07.2003 - 14:28 | 1 | |
--------------------------------------------------------------------------------
Ego semper "nostri" audivi.
RE: Verbum "misereor"
--------------------------------------------------------------------------------
Nuntium misit: Christophorus | 11.07.2003 - 15:00 | 2 | |
--------------------------------------------------------------------------------
Avete!
In lexico "Slownik lacinsko-polski" (Warszawa 2003) scribitur: misereor, eri, itus sum - alicuius, alicui. Id est: genitivus et dativus.
Cum fraterna salutatione
Christophorus Cincinnatus
RE: Verbum "misereor"
--------------------------------------------------------------------------------
Nuntium misit: Hialmarus | 11.07.2003 - 17:01 | 3 | |
--------------------------------------------------------------------------------
Gratias, Christophore! At in lexico meo lat.-suetico misereor cum
genitivo solum; item in novo lexico suet.-latino. Cum dativo in lat.
mediaevali?
RE: Verbum "misereor"
--------------------------------------------------------------------------------
Nuntium misit: Erkki Palmen | 11.07.2003 - 17:03 | 4 | |
--------------------------------------------------------------------------------
Ericus Anonymo s.p.d.
Apud Ciceronem ceterosque scriptores aevi classici verbo 'misereri' semper genetivus adiungitur, sed sera aetate imperatorum etiam dativus commodi ei adiungi coeptus est, videliecet ob analogiam aliarum elocutionum idem fere valentium, e.g. 'parcere alicui', 'misericordem / propitium esse alicui' (cf. Vulg.Luc.18:13). E.g. Hyginus scribit: "cui Venus postea miserta est" (Fab.58,3). Johann Philipp Krebs existimat usum ecclesiasticum verbi 'misereri' cum dativo adhibiti ('Miserere nobis' pro 'Miserere nostri') originem inveniri in enuntiato Hieronymi "quomodo pater miseretur filiorum, misertus est dominus timentibus se", quod R
--------------------------------------------------------------------------------
Nuntium misit: Hialmarus | 10.07.2003 - 00:09 | |
--------------------------------------------------------------------------------
Quis novit cur "Miserere nobis, Domine!" legatur et cantetur? Recte: "Miserere nostri, D.!", quod raro auditur.
RE: Verbum "misereor"
--------------------------------------------------------------------------------
Nuntium misit: Anonymum | 11.07.2003 - 14:28 | 1 | |
--------------------------------------------------------------------------------
Ego semper "nostri" audivi.
RE: Verbum "misereor"
--------------------------------------------------------------------------------
Nuntium misit: Christophorus | 11.07.2003 - 15:00 | 2 | |
--------------------------------------------------------------------------------
Avete!
In lexico "Slownik lacinsko-polski" (Warszawa 2003) scribitur: misereor, eri, itus sum - alicuius, alicui. Id est: genitivus et dativus.
Cum fraterna salutatione
Christophorus Cincinnatus
RE: Verbum "misereor"
--------------------------------------------------------------------------------
Nuntium misit: Hialmarus | 11.07.2003 - 17:01 | 3 | |
--------------------------------------------------------------------------------
Gratias, Christophore! At in lexico meo lat.-suetico misereor cum
genitivo solum; item in novo lexico suet.-latino. Cum dativo in lat.
mediaevali?
RE: Verbum "misereor"
--------------------------------------------------------------------------------
Nuntium misit: Erkki Palmen | 11.07.2003 - 17:03 | 4 | |
--------------------------------------------------------------------------------
Ericus Anonymo s.p.d.
Apud Ciceronem ceterosque scriptores aevi classici verbo 'misereri' semper genetivus adiungitur, sed sera aetate imperatorum etiam dativus commodi ei adiungi coeptus est, videliecet ob analogiam aliarum elocutionum idem fere valentium, e.g. 'parcere alicui', 'misericordem / propitium esse alicui' (cf. Vulg.Luc.18:13). E.g. Hyginus scribit: "cui Venus postea miserta est" (Fab.58,3). Johann Philipp Krebs existimat usum ecclesiasticum verbi 'misereri' cum dativo adhibiti ('Miserere nobis' pro 'Miserere nostri') originem inveniri in enuntiato Hieronymi "quomodo pater miseretur filiorum, misertus est dominus timentibus se", quod R