YLE Colloquia Latina

Marcus Mercurio suo s.
Bene, bene! Et O in sententia reperitur:

_ E _ _ / _ _ _ _ _ / E _ _ / I _ / E _ I _ I O //

Perge porro!

Marcus Augustino s.d.p.
Equidem te ad patibulum accessisse gaudeo, sed plus quam unam solam litteram proponi non licet. Agedum, optime Augustine!

Iulia Mercurio ceterisque Oedipodibus sal.

Cum non plus quam quinque nobis liceat scire litteras, ante quam aenigma solvimus, cogitationes meas de re exponere volo nec responsum tuum, Marce, quaero.
Verba ultima "in exilio" esse videntur , et verbum medium suspicor esse "est". Apparet ergo librum et de Ovidio agere et mihi ignotum esse. Verbum primum fortasse "mens"??? Ergo MENS _ _ _ _ _ EST IN EXILIO? Cui vestrum notum est talis titulus?

Valete.
a. d. III. Kalendas Decembras, Gottingae.

Salvete, carissimi!
Cum patibulum nihil aliud sit nisi ludus, vos aequo gravius vexari minime decet. Quam ob rem silentio uti nequeo. Quid ergo? Iulia, quippe quae – a Mercurio scilicet adiuta – bene coeperit, „dimidium facti“ habet. Ne falsis opinionibus ducamini, hoc auxilio vobis sit: Auctor libri nonaginta ante annis natus est in - Dacia...

Mercurius Marco suo s. d.

Scribe, quaeso, pro Dacia Transilvaniam, quo facto magnum officium mihi praestares... Illa enim regio annis XC ante ad Hungariam pertinuit, Transilvaniaque dicebatur, quod et tibi notum esse pro certo habeo... Ceterum, quod Iulia descripsisset, etiam ipse noveram, sed quo de opere agatur, adhuc invenire non possum. Sed solutionem quaerere non desinam. Vale. Buapestini, eodem die.

"Deus natus est in exilio" nomen est huius libri, cuius auctor Vintila Horia est, nisi fallor.

Vintila Horia non credo de Transylvania esse, sed de transalpinis regionibus, f de Valachia forsitan.
De vita Ovidii, in Scythia Minore exsulis , liber enarrat.

M. Favonius Augustino, Iuliae, Mercurio ceterisque sodalibus pariter omnibus sal.
Gratulor vobis de aenigmate soluto: Optime! Ecce libri titulus Francogallice: „Dieu est n

Comparare duos libros non possum, ignorans librum Vintilae Horae. Perlegi autem "Ultimum mundum" Christophori Ransmayr, et maxime permovebar ab isto libro. Nonne nos admiratores auctorum et librorum Latinorum illi Cottae similes sumus, quia petimus et investigamus quendam 'verum sensum', sed numquam invenimus?

Iulia omnibus sodalibus pariter sal.

Tiberi pollentissimo nostro Oedipode reverso velim patibulum resuscitari titulum quendam vobis proponens:

_ _ _ _ _ _ / _ / _ _ _ _ _ _ _

Valete! :

Macte virtute, Iulia!

Sine mora quidem, sed anxius animi proponere ausim A litteram.

Valde mihi displicet Iulia, iterum atque iterum eum pentametrum uniuscuiusque margine epistolii tui ita referri; ne legas Waltarium et quotquot barbaros tua terra gignit: lege Vergilium

gratum est, mea Iulia, quod te auctrice patibulum nostrum e somno brumali quamquam brevi resurgit. iam litteras A insertas summa curiositate exspecto...

quotquot barbaros tua terra gignit

Nimium te effers, Agricola: Permulta scriptorum Romanorum opera, nisi saec. IX X XI barbari isti Transalpini Latinitatem docendo loquendo scribendo coluissent, oblivione obrutum iri constat. Ut exemplo utar: Taciti Germania saec. IX in monasterio Fuldensi a monachis barbaris descripta saec. XV investigata est. Haec hactenus.

Gaudeamus patibulo a Iulia feliciter instaurato.

sed nihilominus barbari fuere sicut nos omnes qui scribimus...sed ego saltem scio