YLE Colloquia Latina

Marco Livia salutem p.d.
memoria me fefellit! putavi Anphitrionem canem a Cephalo, coniuge Procridis, mutuatum esse causa nubendae Alcmenae...
gratias tibi ago, valeas quam optime , Livia

Mercurius Spartaco Gastonique s. d.

Certe vocabulum "hinc" interpretari potueris quasi "abhinc", aut "ea de causa"; fateor autem mihi titulum legenti illas interpretationes nunquam in mentem incidisse, sed vocabulum "hinc" semper erroneum ac mendosum mihi visum esse, ac etiamnunc videri. Fieri autem potest, ut errem. Valete. Ad ripam Danubii fluvii, d. VI. Id. Nov.

Marcus Gastoni, Mercurio Spartacoque s.d.p.
Equidem Mercurio nostro assentior, sodales, idque hoc argumento:
Rem non ad artem grammaticam pertinere arbitror, sed ad loquendi consuetudinem.
Videamus igitur, quo in usu sit „hinc“: a) Cicero: „a nobis hinc profecti“, „hinc Romā qui veneramus“; „hinc pudicitia pugnat, illinc stuprum“; b) Terentius: „hinc illae lacrimae“; „hinc scibo iam, ubi siet“; Phaedrus: „hinc orta lis est“; c) Vergilius (tempor.): „hinc iam obliviscere Graios“; Tacitus: „Suetonius hinc Paulinus biennio prosperas res habuit“. Quorum verborum si contextum respexeris, „hinc“ adverbio evidenter locum significari intelleges sive tempus, a quo quid ductum sit et tractum.
Qua de causa „hinc“ in thematis titulo non mendosum quidem videtur esse, sed tamen insolitum inusitatumque. Loquendi ergo usu postulari puto „hic“ adverbium; scire enim volumus, non unde, sed ubi de mythologia narrari possit. Ceterum caveamus, ne rixemur „de lana caprina“ .
Valete.
VI Id. Nov.

Iulia sodalibus sal.

De hoc "hic" in titulo thematis et ego mirata sum, sed cum vos tacuistis, Marce, Mercuri et aliiqui melius me nostis linguam Latinam, et ego nihil dixi. Tamen mea opinione "hinc" significat "Ab hoc loco", etsi locus sit locus physicus, locus logicus, locus temporis vel nescio quod genus loci. Puto autem Spartacum voluisse dicere "hac area" vel "hoc loco", quod redditur verbo "hic". Qui Spartacus autem adhuc nihil de ea re dixit... Age ergo, Spartace, et fini rem!

Ceterum gratias ago tibi, mi Livia, et tibi, Marce, vos aenigma meum tam pulchre soluisse!

Marce et Mercuri, pulchras eligistis imagines. Mercuri, estne insigne tuae regionae? Et Marce, quid est cum nummo tuo? Quid putatis, chartam 10DM cum mathematico Gauss et aedificiis Gottingae sumam?

Valete.
Gottingae, a. d. VI. Id. Nov.

Spartacus Iulae suae omnibusque suis sodalibus sal.

Meam sententiam de disputatione, quae tractat de verbis "hinc" et "hic", mi Iulia, scire vis? Iam dixi in epistula praeterita:

Lege, sis:

<<
Ut scis, Mercuri, Latinitate peritior egomet ipse haud sum. Quas ob res, non queo affirmare si solum "hic" certum est.
"Hinc" tamen verbum mihi aptum videtur: aut "ex hoc loco" an "abhinc" significat, secundum glossarium meum.

Sin errorem putas, et alii eruditi conveniant, quid de hoc dicam? Accipiam.
>>

Nunc, quid plura? Error sane non est. Nec omnino inquinate, ut suspicor. Praeterea, potestne quisque suo modo styloque verba eligire? Nonne Cicero et Virgilius et Seneca, et ceteri, ne longius sit, hoc fecerunt? Cum error non sit, ac tantummodo quibusdam eruditis doctisve nostrorum verbum non aptissimum videtur, palam quaero: quorsum haec?

Sermo est, mei amici, "minora dii neglegunt", ne "nugamenta" dicam.


Latinitatem colere, mythologiam pergere, humanitatem habere, virtutem manere, denique vanitatem vitare, opus vere est!


Iubeo vos optime valere!

Marcus Iuliae sal.
Auctore Mercurio nostro, qui celeberrimum Hungariae insigne sibi avatarem elegerat, mihi quoque imaginem reperiendam esse censebam. Placet mihi pars aversa cuiusdam nummi Romani, qui Coloniae Agrippinae, in Germaniae Inferioris capite, iunctis dextris signatus est atque vocabulo concordiae. Quam nemo est quin maximi sciat esse momenti: „Concordia domi, foris pax“, ut Lubecae scriptum legimus in Porta Holsatica.
Agedum, Iulia: elige Gottingae aedificia Carolumque Fridericum Gauss, qui Latine de rebus scripsit mathematicis („Disquisitiones arithmeticae“ &c. ) !
Vale.
V Id. Nov.
In Cornicum Campo.

Iulia sodalibus, imprimis Marco Mercurio Spartaco sal.

Placetne? Quamvis non ullum aedificium possit recognosci? Mercuri et Marce, vos ambo elexistis imagines ad regiones vestras pertinentes, quae monstrant, quae res vobis cordi sint. Ergo Carolum Fridericum Gauss elexi, cum mathematicus ac physicus celeberrimus Gottingensis esset (quamvis Brunsvigienses id soleant negare ) et ego quoque studeam mathematicae, mathematicae quidem non solum hodiernae, sed etiam historiae scientiarum. Ceterum quis nesciret et Gauss Latine scripsisse?

Spartace: Apparet me haud diligenter legisse. Quam ob rem veniam peto de te. Speremus, talia ne saepius acciderent!

Valete.
Gottingae, a. d. IV. Kal. Nov.

Spartacus Iulae sal.

Imago ficta de mathematico et physico tuae urbis mihi aestimabilis laudabilisque videtur.

Dic, Iulia, sis, quomodo fecisti ut talem imaginem nobis mittere potueris?


Optime valeas.

Spartacus suis sodalibus sal.

Io sodales, salvete!

Hoc excerptum de libro secundo Metamorphosis ex Ovidio, mihi valde placuit. Iuppiter, aspectu tauri candidi, Europam, filiam Agenoris nuper a nobis commemoratam, ad pelagus trahit.

Versus extremus ubi illa femina post coitum e ponto caeruleo redens (dumtaxat hoc modo video), tauroque insidens, mihi eroticissimus videtur:

“dextra cornum tenet, altera dorso imposita est; tremulae sinuantur flamine vestesâ€

Marcus sodalibus, imprimis Spartaco s.d.p.
Optime excerptum, mi Spartace! “...dextra cornum tenet, altera dorso imposita est; tremulae sinuantur flamine vestesâ€

Spartacus cum Favonio tum omnibus sodalibus sal.

Recte iudicavisti, docte mi Favoni, ut tuus mos est: semper cum tales versus e libro Metamorphosis lego, cogito: num potest die hodierne aliquid pulchrius esse?

Ovidius mihi numquam verbo abusus esse videtur! Redeamus tunc ad suos versus...

Vale!

Spartacus suis comitibus familiaritatibusque s.p.d.

Cupio iam dudum opus Latinum de Antonio Vieira (1608-1697) in manibus habere, quid "Clavis Prophetarum" aut "De Regno Christi in Terris consumato" nuncupatum est.

Opportune, si aliquis istum librum habet vel de eodem aliquid scit, eidem peto ut mihi de hoc mentionem faciat. Volo librum istum legere!

O docte Favoni, o erudita Iulia, o interretis perite Gastón, o inclyte Herimanne, ac ne longius sit, O carissimi sodales, potestine mihi auxilio esse?

Valete.

Herimannus Spartaco sal.

Etsi indigne me inclitum vocasti, me piget nihil de recentioris aevi Latinitate umquam cognovisse. Vale!

Novocomi, a. d. XII Kal. Dec.

Marcus Spartaco s.d.p.
Antonii Vieirae opera Latina ne a venditoribus quidem veterum librorum in Europa venalia habentur. Itaque auxilio tibi esse, mi amice, non queo. Quam rem valde mihi dolere scito .
Vale.
XI K. Dec.

Spartacus suo Favonio Herimannoque suo sal.

Quoniam operam dedistis, amici, ut mihi auxilio esse, gratias ago.

Spero vos, si forte inveniatis opus Clavem Prophetarum ab Antonio Vieira, idem mihi daturos! Namque in patria mea, heu!, nullo modo hoc invenire possum, ita suspicor. Interea, alias res legamus !

Valetote!