YLE Colloquia Latina

Iuliae sodali Damianus spd,

Aenigma a te latum facile solvitur:

Si sextans extet pro 1/6 cuiusdam mensurae, pars duodecima pro 1/12, septans pro 1/7 et hemina pro dimidio eiusdem, aequatio ista ponatur:

x/6 + x/12 + x/7 + 5+ x/2 + 4 = x

Exemptis calculis, x patet esse 84.
Vale!

Marcus sodalibus, imprimis Damiano et Iuliae s.d.p.
Equidem ex Diophanti(s) epigrammate summam cepi voluptatem, sed stupui: „lanugine males vestire hinc coepit parse duodecima“? Nonne scribi oportebat „malas“ (mala, æ f.) et „parte“ (pars, partis f.)?
Et quod ad versum sextum attinet, pentametri pars posterior prorsus mendosa videtur esse. Ecce pars prior:„formōsus quintō“: optime! Nunc inspice posteriorem: „[color=brown]nāscĭtur, vĭcĕ, pŭ

Iulia Damiano ac Marco sal.

Perfecte, ut soles, aenigma solvisti, Damiane. Quod et ego nun putavi difficile, sed scivi esse carmen compositum.
Ante nota mihi fuit nonnisi versio Germanica, quae, ut recte indicas, Marce, conversio multo est melior. Scito ergo non a me esse scripta versus illos, et ignosce me illos hic tam mendosos conscribisse: Minime enim puto me tam cito decem posse versus componere, et aliam versionem in interrete non inveni. (Epitaphium nonne primum Graece scriptum est? Cui est notus textus Graecus?)
Si vis, Marce, potes carmen emendare.

Valetote.
Gottingae, a. d. XIII. Kal. Ian.

Marcus Iulia s.d.p.
Disticha illa, si abs tete ipsa condita essent, sine ullo mendo fieri potuisse pro certo habeo. Culpa ergo cares.
Vale quam optime.
XIII K. Ian.

Iulia Marco sal.

Egone componerem quinque disticha emendata??? Quinque disticha, id significat quinque pentametri, et ipse vidisti me in duobus iam distichis parte pentametri altera bis usam esse, et tamen mendosum erat epigramma meum! Quomodo ergo possem componere disticha non solum duo, sed quinque, idque de materie multo difficiliore??? Emendata enim sine dubio possent fieri nonnisi auxilio tuo.

Tu aeque cura, ut valeas.
Gottingae, a. d. XI. Kal. Ian.

Noli, Iulia, ponere lucernam tuam sub modio (cf. Mt. 5, 15)!

Pistos sodalibus s.d.p.

Aenigma ex tribus quaestionibus constans vobis hic praebiturus sum, quod ex opere maius euiusmodi ominante et dulciore quam minore sumpsi, quod nostrum ad tempus pertinet haud nullius momenti: Quis interrogavit quem, quid se in sinu togae suae habere, et quid fuit?

Valete!

Hamelina, multa nocte prid. Non. Ian.

Marcus Pisto suo ceterisque sodalibus pariter omnibus sal.
Habeo gratiam, quod nobis iucundissimum proposuisti aenigma; quo enim de clarissimo Friderici Schiller poetae Germani (+ 1805) carmine admoneri videmur. Quid ergo?
Ante oculos tibi, mi Piste, obversari videbatur initium carminis, cui titulus „Vadimonium“ (id est „Die Bürgschaft“). Ecce poetae versus Latine redditi:

„Ad Dionysium tyrannum furtim accessit
Damon, sica in toga condita;
quem in vincula coniecerunt ministri publici.
„Quid sica facere voluisti? Dic!“
ex eo quaesivit vultu furoris pleno tyrannus. –
„Urbem a tyranno liberare!“ –
„Quod paenitebit te cruci affixum.“

Quicumque Germanice scit, is haec quoque intelleget poetae verba Germanica:

„Zu Dionys, dem Tyrannen, schlich
Damon, den Dolch im Gewande;
Ihn schlugen die H

Pistos Marco suo sodalibusque s.d.p.

Ingeniose, mi Marce, ex tali opere responsum coniecisti, ut “Vadimoniumâ€

Marcus Pisto collegae suo honoratissimo s.
Litteris, quae ad maturitatis examina pertinent, nunc demum compositis quamquam animus occupatione paulum vacat, tamen hastam mihi abiciendam esse censeo. Aenigma enim tuum, mi amice, difficilius est, quam ut a me labore nunc confecto solvatur. Quod gravissime doleo .
Cura, ut valeas. VII Id. Ian. Crefeldiæ.

Pistos aenigmatistis aliquo modo fessis sal.

Opus vel potius opusculum, ex quo aenigma effinxi, a professore philologiae mediaevalis, qui saeculo praeterito vixit, compositum est, ut liberos suos ante cubitum eundum iuvet.

Valete!

P.S.: Quaere sis, mi Marce, ex discipulis tuis!

M. Favonius sodalibus s.
Ne colloquia dirempta esse videantur, ecce novum aenigma!
In celeberrima urbe Europaea (A) res aliqua (B) reperitur manu ingeniosissima facta, quae saeculo XIX rei cuidam naturali (C) imposita est, ut homines ultro citroque siccis pedibus commeare possent. Cuius rei nomen tractum est a structura sane conspicua... Ne autem nimio labore frangamini, nomen Latinum rei (B) etiam via, ut ita dicam, patibulatoria indagari licet:
- - - - / - - - - - - - - - //.
Quaeruntur A, B (etiam nomen vernaculum), C.
Quicumque ea de re plura narraverit, is summa laude erit dignus.
Valete. III K. Feb. Crefeldiæ.

Tiberis Marco Favonio, regi aenigmatistarum, s.d.p.

si verbum secundum huius patibuli,quod dicitur, ex decem litteris constaret ( non ex novem his propositis) , equidem nomen Latinum rei quaesitae hoc esse paene credidi :
pons catenarius (lánchíd) (B) (num in animo habuisti verba haec: pons catenarum ? )
qui pons saeculo XIX. in Danuvio (C) factus, scilicet in urbe Budapest (A), praeter cetera capitis Hungariae monumenta praeclarus est.
vale.
Aquis Aequimontanis,
a.d.III.Kal.Feb.

Marcus Tiberi indagatori celerrimo s.p.d.
Congratulor tibi, mi Tiberis . Quod vero ad vocabulum lánchíd Latine redditum attinet, in animo habebam „pons catenatus“. Ceterum de aliis quoque aenigmatum generibus cogitandum esse censeo. Tu quid sentis? Vale.

Mercurius Tiberi Marcoque s. d.

Vehementer me pudet hoc aenigma non a me esse solutum... Ceterum admiratio me iterum subit, quomodo Tiberis levir tanta cum celeritate solutionem assequi potuerit Enarra mihi quaeso, mi Tiberis, quae res tibi in aenigmate solvendo auxilio fuerit?? Valete. Transaquinci, prid. Kal. Febr.