YLE Colloquia Latina

M. Favonius aenigmatistis patibulariis s.d.p.

Quid vita est sine patibulo, sodales?

Hodie ergo patibula erecturus sum, quibus quam plurimos patibularios affixum iri spero .

Ecce libri cuiusdam titulus Latine redditus: _ _ _ _ _ _ _ //.

Rem admodum quidem insolitam, sed minime difficiliorem esse scitote .

Titulus originalis? Auctor?

Valete. Non. Ian. Crefeldiæ.

Mercurius Marco patibulatori crudelissimo s. d.

Etsi adhuc nemo nostrum in patibulo vitam suam finivit, nunc nescioquid malum suspicor... Videamus ergo litteram I! Vale. Transaquinci, Non. Ian.

Marcus Mercurio suo s.
Heu te miserum! Caret titulus I littera. Erratum ergo primum: +.
Ne me sadicum putes!

Iulia patibulatori conpatibulariisque (placetne? ) sal.

Absque vado fluvius, nec stant sine vocalibus verba...
Monstra ergo, mi Marce, ubi lateant litterae A. Vale.

Pistos omnibus p. & c. & a. s.d.p.

Inferam iterum legionem "X" in patibulatoris agmen.

Valete!

Hamelina, Non. Ian.

Marcus Iuliae ingeniosissimae poetriae Pistoque fortissimo legionis X tribuno sal.
Ah, Iulia, A littera in titulo reperitur. O te infelicem, Piste! Deest enim X. Utinam Caesar in gratiam te recipiat! Erratum alterum: + +

_ A _ _ _ _ _ //

Curate, ut valeatis.

Pistos, curans, ut valeat, Marco tribuno suadenti sodalibusque s.d.p.

A me infelicem! Quomodo tantum damnum Caesari nuntiari potest? Legio X perdita! Qua re - tanta gloria! - Galli gaudebunt maxime meque in caelum fortasse efferent laudibus! A me felicem!

Itaque a Gallis D equites peto, ut me non modo ab ira, sed etiam tortoribus Caesaris atque carnifice ipso tribunus tamquam equitum defendere possim.

Valete!

Marcus Pisto magistro equitum s.
Et equites nihil profecerunt; neque enim in titulo inest D littera. Deorum immortalium ira implacabilis te implicare videtur. Errrratum terrrrtium: + + + Ecce status immutatus:
_ A _ _ _ _ _ //
Utcumque se res habet, vale!

Mercurius Marco suo s. d.

Videamus ergo litteram E! Vale. Transaquinci, d. VIII. Id. Ian.

Marcus Mercurio leoni maximo sal.
Iterum plaga tibi inflicta est, mi Mercuri: Titulus enim ille vere Latinus E quoque caret.
Erratum igitur quartum: + + + +.
Cum vero leonum ritu pugnare soleas, a patibulo te recessurum non esse spero.
Ecce aenigmatis status immutatus (nescio an immutabilis?):
_ A _ _ _ _ _ //.
Vale.

Mercurius Marco s. d.

Non recedam, nec concedam, ac denique minime decedam! Quis enim leonem in patibulo unquam vidisset? Ostende ergo, ubi illa littera U lateat! Vale. Ibidem, eodem die.

Marcus Mercurio suo s.
Macte virtute, mi Mercuri! Non leo es in pace, in proelio cervus. Gratulor tibi de U electo. Ecce aenigmatis status novissimus:
_ A U _ _ U _ //.
Perge porro...

Mercurius Marco suo s. d.

Titulus est, nisi fallor, Faustus, sive Faust, auctore Johanne Wolfgango Goethe. Vale. Ibidem, eodem die.

Mercurius iterum Marco s. d.

Apud hoc aenigma palam factum est non semper titulum, qui longior sit, etiam solutu difficiliorem esse!! Cuius rei causa haud est diu inquirenda: in titulis enim longinquioribus cum plures litterae lateant, rarius fit, ut littera erronea, quae titulo desit, a nobis proponatur. Ceterum congratulor tibi, mi Marce, quod tam callidum aenigma excogitasti. Faustus Non solum titulus est ille, sed etiam adjectivum Latinum! Vale ac valete. Ibidem, eodem die.

Marcus sodalibus, imprimis Mercurio suo s.d.p.
Non est „Faustus“! Noli irasci, mi amice! Rem enim „admodum insolitam“ esse scripsi et titulum „Faustus“ admodum insolitum esse nego. Ceterum titulum perversum esse scitote. Quid ergo? F et T litterae titulo desunt. Erratum quintum , erratum sextum: + + + + + + . Ecce status aenigmatis mutatus:
_ A U _ S U _ //.
Forsitan aenigma difficilius sit quam ut solvatur. Quod si ita esse arbitramini, Mercurius noster, cum tanta titulum „Faustus“ reppererit sagacitate, victor est!
Ex animo scribo: Valete.