D. V. S. T. S.
Neque instrumentum neque pagina me sinit hic scribere nisi celerius breuiusque.
Si tibi statum causasque meae tristitiae descripsero, nec minus horrificaberis quam qui uultum Medusae aspiciat. Tantum dicar meipsum nimis bene cognosse, et quid ex uita meritem. Iamdiu sciui non inimicam, sed sociam facere tristitiam. Quamobrem dixi me malle de aliena patientia disputare, quia semper sunt quorum peius est conditio uitae. Quo noto, uix cuiquam liceat tristificari; nam pauci sciunt nisi sui misereri. Tanta est animae turpitudo, tot peccata humani generis, talis ingrata multorum mens, ne putemus omnipotentem deum non esse et beneuolentissimum et clementissimum, quandoquidem tot homines, etsi impietati dediti, nati sunt omnino in priuilegio. Attamen unus quisque, reor, habet quod meret. Quid mirum si grex stultorum palmam amatori sui dat? Stulti facilia obsequuntur. Quid facilius quam malum? Non refert utrum palma adimatur. Iocus esset nisi prius dedecus. plura non possum hic. propter tempus. Vale.