YLE Colloquia Latina

Spartacus Liviae sal.

Cerno, Livia, me haud ex longo aliquid ad hanc fabulam attinentem legisse. Sed, mirabile dictu, omnino oblitus sum.

Nonne potes, Livia, hoc "muneri" mihi mittere, id est, plura ampliusque de eadem fabula narrare?


Vale!

Spartacus suis sodalibus sal.


Olim sodales hinc de participibus in equo Troiano interrogavi. Cupiebam scire quot bellatori Graeci, secundum fabulam, intus in equo ligneo fuerant.

Habui non nulla responsa. Dilexi admodum. Gratias dedi. Hodie, casu fit ut “fabulas Hygini” legendo, haec inveni:


<<
Achivi cum per decem annos Troiam capere non possent, Epeus monitu Minervae equum mirae magnitudinis ligneum fecit eoque sunt collecti Menelaus Ulixes Diomedes Thessander Sthenelus Acamas Thoas Machaon Neoptolemus; et in equo scripserunt DANAI MINERVAE DONO DANT, castraque transtulerunt Tenedo. Id Troiani cum viderunt arbitrati sunt hostes abisse; Priamus equum in arcem Minervae duci imperavit, feriatique magno opere ut essent, edixit; id vates Cassandra cum vociferaretur inesse hostes, fides ei habita non est. Quem in arcem cum statuissent et ipsi noctu lusu atque vino lassi obdormissent, Achivi ex equo aperto a Sinone exierunt et portarum custodes occiderunt sociosque signo dato receperunt et Troia sunt potiti.
>>

Quae cum ita sint, atque secundum Hyginum, decem milites in equum Troianum collati erant (nescio an Epeus equum ligneum tantummodo fecisset).

Epeus
Menelaus
Ulixes
Diomedes
Thessander
Sthenelus
Acamas
Thoas
Machaon
Neoptolemus



Cerno casum nunc semel ac simul patefactum esse.

Optime valeatis!

Spartaco Livia s.p.d.

ignosce mihi, sed monstrum de quo locuta sum "Gollum" est, de quo loquitur in " De domino anulorum", id est in illo clarissimo libro qui multis nunc est nova mythologia!
Valea quam optime! Livia

Spartacus Livae sal.

Salve, Livia!

Nunc censeo te non parvo levamento mihi fuisse! Operam dedi ut portentum sive Graecum sive Romanum inveniret, quod ad tuam fabulam relatum fuisset. Frustra tamen, namque nihil in manibus tenui.

Librum quem citavisti, scriptum haud dudum, ut suspicor, qui de mundo ficto auctoris tractat, infeliciter non legi.


Optime valeas!

Spartacus omnibus sodalibus sal.


Aliud aenigma mythologicum cras mittam, namque puto hanc rem vobis haud molestam fore.

Nunc, heu!, egeo tempore!

Exspectate ac valete!

Spartacus illis qui mythologiam diligunt s.p.d.


Nunc tempus est ad novum aenigma praebendum !

Ecce:

Is (A), sermo est, habitabat in inferno et iudicium apud mortuos exercuerat. Pater eius (B) deus quidam erat; hic deus matrem ex A (C), amoris causa, in speciem animalis (D) mutaverat. Opportune, femina ista habebat cum fratrem (E), qui portentum horribilem necuerat, tum patrem (F), qui rex insignis quaedam urbis (G) fuerat.

Dicendum a vobis est, qui A+B+C+D+E+F + G sunt. Responsum idoneum inveniendo, mythologiam sive colere sive docere sive discere possumus.

Eia Favoni et Iulia et Livia et Bernarde et Gastón et Discipule ceterique sodales, ne longior sim!

Arma carpite!!!!

Non dico arma ad tegendum; neque arma ad nocendum. Immo, arma scientiae humanitatisque, quae optima sunt, quae sane habetis.

Valetote!

Mercurius sodalibus, imprimis Spartaco s. d.

Non equidem aenigma a te propositum, mi Spartace, solvere in animo mihi est, sed te monere mendae, quae titulo colloquii inest. Ubi vocabulum "hinc" erronee pro "hic" scriptum esse existimaverim. Qui error me, sit venia verbo, non minime irritat. Ceteroquin colloquium ipsum de mythologia maxime approbo et congratulor tibi. Vale. In terra Jazygorum, d. VIII. Id. Nov.

Iulia omnibus aenigmatophilis, imprimis Spartaco suo sal.

Videamus: Tres sunt iudices in inferno, scilicet Aeacus, Minos et Rhadamanthys, qui omnes Iovis sunt filii. Mater Aeaci est Aegina, Minos et Rhadamanthys filii sunt Europae.
A ergo Minos (aut Rhadamanthys), B Iuppiter, C Europa. Iuppiter autem non Europam in bovem (D) mutavit, sed se ipsum. Europa filia est Agenoris (F), regis Tyri (G) et soror Cadmi (E), Thebarum conditoris, qui Draconem necavit.


Ecce aliud aenigma:

Olim vixit circa urbem (A) animal quoddam (B), quod cum pecus tum vero incolas devoravit, quo autem non potuerunt necare, cum constitutum ei esset nullum secutorem umquam posse assequi. Denique rex urbis quaesivit voluntarios ad venationem, inter quibus vir quidam (C) cum cane suo (D) erat. Cani autem erat propositum omnia animalia assequi, ita ut spatium inter animalia semper idem erat et dei debuerunt intercedere.

Quaeruntur A, B, C, D, E. Quid fecerunt dei?

Valete.

Iuliae omnibus aenigmatophilis Livia s.p.d.
post aliquot dies, rediens ad colloquia latina atque pulcherrimum aenigma inveniens conata sum solvere
A) Thebis, vulpes Teumessa B) omnia vastabat; Anphitruo, C) cum cane Procridis vulpem secutus est, sed frustra... postremo dei in lapidem duo animalia converterunt
Valeatis quam optime, Livia

Marcus Liviae s.d.p.
Quod ad A, B, D, E attinet, tibi assentior. Sed viro (C) nomen fuisse puto Cephalo. Qui cum Laelape (id est Procella), Procridis cane, illam vulpem frustra venabatur. Ovidii Metamorphoses: ingens sane aenigmatum thesaurus! Vale.

Spartacus Iulae suae omnibusque ceteris sodalibus sal.

Ignosce mihi, Iulia, si tardavi: laboro admodum. Praeterea librum scribo.

Responsum tuum aptissimum mihi est! Gratulor.

Vale!

Spartacus Mercurio sal.

Ut scis, Mercuri, Latinitate peritior egomet ipse haud sum. Quas ob res, non queo affirmare si solum "hic" certum est.

"Hinc" tamen verbum mihi aptum videtur: aut "ex hoc loco" an "abhinc" significat, secundum glossarium meum.

Sin errorem putas, et alii eruditi conveniant, quid de hoc dicam? Accipiam.

Optime valeas.

Spartacus omnibus sodalibus sal.

Haec inveni de Rhadamantho (Aeneis, VI)

<<

Respicit Aeneas subito et sub rupe sinistra
moenia lata uidet triplici circumdata muro,
quae rapidus flammis ambit torrentibus amnis, 550
Tartareus Phlegethon, torquetque sonantia saxa.
porta aduersa ingens solidoque adamante columnae,
uis ut nulla uirum, non ipsi exscindere bello
caelicolae ualeant; stat ferrea turris ad auras,
Tisiphoneque sedens palla succincta cruenta 555
uestibulum exsomnis seruat noctesque diesque.
hinc exaudiri gemitus et saeua sonare
uerbera, tum stridor ferri tractaeque catenae.
constitit Aeneas strepitumque exterritus hausit.
'quae scelerum facies? o uirgo, effare; quibusue 560
urgentur poenis? quis tantus plangor ad auras?'
tum uates sic orsa loqui: 'dux inclute Teucrum,
nulli fas casto sceleratum insistere limen;
sed me cum lucis Hecate praefecit Auernis,
ipsa deum poenas docuit perque omnia duxit. 565
Cnosius haec Rhadamanthus habet durissima regna
castigatque auditque dolos subigitque fateri
quae quis apud superos furto laetatus inani
distulit in seram commissa piacula mortem.
continuo sontis ultrix accincta flagello 570
Tisiphone quatit insultans, toruosque sinistra
intentans anguis uocat agmina saeua sororum.
tum demum horrisono stridentes cardine sacrae
panduntur portae. cernis custodia qualis
uestibulo sedeat, facies quae limina seruet? 575
quinquaginta atris immanis hiatibus Hydra
saeuior intus habet sedem. tum Tartarus ipse
bis patet in praeceps tantum tenditque sub umbras
quantus ad aetherium caeli suspectus Olympum.
hic genus antiquum Terrae, Titania pubes, 580
fulmine deiecti fundo uoluuntur in imo.
hic et Aloidas geminos immania uidi
corpora, qui manibus magnum rescindere caelum
adgressi superisque Iouem detrudere regnis.
uidi et crudelis dantem Salmonea poenas, 585
dum flammas Iouis et sonitus imitatur Olympi.
quattuor hic inuectus equis et lampada quassans
per Graium populos mediaeque per Elidis urbem
ibat ouans, diuumque sibi poscebat honorem,
demens, qui nimbos et non imitabile fulmen 590
aere et cornipedum pulsu simularet equorum.
at pater omnipotens densa inter nubila telum
contorsit, non ille faces nec fumea taedis
lumina, praecipitemque immani turbine adegit.
nec non et Tityon, Terrae omniparentis alumnum, 595
cernere erat, per tota nouem cui iugera corpus
porrigitur, rostroque immanis uultur obunco
immortale iecur tondens fecundaque poenis
uiscera rimaturque epulis habitatque sub alto
pectore, nec fibris requies datur ulla renatis. 600
quid memorem Lapithas, Ixiona Pirithoumque?
quos super atra silex iam iam lapsura cadentique
imminet adsimilis; lucent genialibus altis
aurea fulcra toris, epulaeque ante ora paratae
regifico luxu; Furiarum maxima iuxta 605
accubat et manibus prohibet contingere mensas,
exsurgitque facem attollens atque intonat ore.
hic, quibus inuisi fratres, dum uita manebat,
pulsatusue parens et fraus innexa clienti,
aut qui diuitiis soli incubuere repertis 610
nec partem posuere suis (quae maxima turba est),
quique ob adulterium caesi, quique arma secuti
impia nec ueriti dominorum fallere dextras,
inclusi poenam exspectant. ne quaere doceri
quam poenam, aut quae forma uiros fortunaue mersit. 615
saxum ingens uoluunt alii, radiisque rotarum
districti pendent; sedet aeternumque sedebit
infelix Theseus, Phlegyasque miserrimus omnis
admonet et magna testatur uoce per umbras:
"discite iustitiam moniti et non temnere diuos." 620
uendidit hic auro patriam dominumque potentem
imposuit; fixit leges pretio atque refixit;
hic thalamum inuasit natae uetitosque hymenaeos:
ausi omnes immane nefas ausoque potiti.
non, mihi si linguae centum sint oraque centum, 625
ferrea uox, omnis scelerum comprendere formas,
omnia poenarum percurrere nomina possim.'

>>


Valetote!

Gastón Spartaco ceterisque sal.

Verbum "hinc" in sententia "Hinc ..." consequentiam indicare videtur.

"Mythologia pulcherrima est. Hinc de mythologia et narretur et quaeratur!"

"Hinc de mythologia et narretur et quaeratur!" = "Propter hanc causam de mythologia et narretur et quaeratur!"

Valete!

Spartacus Iuliae sal.

Veniam a te peto, mi Iulia, ut me clariorem faciam:

Europa, amoris causa, mutata est a Iove in speciem (non corpore) animalis, id est, in sidus cui nomen "Taurus" est.

Mea culpa, meo vitio.

Beatam hebdomadam te exopto!