O sodales carissimi audite historiam meam:
Post primaveram ex tutorio meo puella pulcherrima mihi manet et mecum ire voluit. Quod in eo tempore sole fui eam beate accepi et menses iucundissimos eacum peregi. In fine semestris in armore pro puellam aliam arsi et me contra emotiones novas deffendare non potfui. Cum honestus sim amicam meam relinqui, sed de causa tacui ut eam non insultem.
Puellam, quam nunc amavi, non petivi, quod maxime perturbatus fui et spatium temporis pro honore examicae necesse fuit.
In verano dum in alpibus fui multe de isto casu cogitavi et situationem meam incerte esse scivi. Post veranum ad universitatem redivi et puellam amatam petivi sed reiectus sum....
Qualis tristia, sed si cors ardeat alium facere nemo posset et heri veritatem examicae dixi, quae id comprehendere videtur.
Cur istud ludum semper tale est? Omnes felices esse volunt, sed vix unus ex intineribus amoris felix redire videtur....