Verbum "benedicere"
Missus: Mart 02 Mart, 2004 14.33Verbum "benedicere"
--------------------------------------------------------------------------------
Nuntium misit: Hialmarus | 11.07.2003 - 20:32 | |
--------------------------------------------------------------------------------
In hymno Te Deum laudamus legimus/audimus et "benedic hereditati tuae" et "benedicimus te". Et Numeri (IV liber Mos.) cap VI: 24: Bene-dicat tibi Dominus... Ergo Deus - homini (dat.) contra: homo - Deum (acc.) Usus casus tamen non constans videtur. Nam in Officio Sancte Birgitte scriptum est: " - Benedicamus Domino. - Deo gracias..." Si quis hoc explanare potest, benigne scribas!
RE: De verbo benedicendi
--------------------------------------------------------------------------------
Nuntium misit: Marcus Favonius ® | 11.07.2003 - 23:41 | 1 | |
--------------------------------------------------------------------------------
M. Favonius Hialmaro s.d.p.
Reputa tecum, num probabilis sit haec coniectura, quam de verbo benedicendi fecerim:
Interesse mihi videtur, utrum „bene“ adverbium a dicendo (a)separatum putetur necne (b):
(a) dicere alicui aliquid
→ bene dicere alicui (cf. bene facere alicui)
(b) Lat. benedicere aliquem = Graec.eulogeÃn tiná (ευλογει 57; τινά)
(Ps. 112, 2 Vulg.) (Ps. 111, 2 LXX)
(eu = bene, log-ein / legein dicere
lógos verbum)
Vale. Data V Idus Iulias. Ex Rhenania.
RE: Verbum "benedicere"
--------------------------------------------------------------------------------
Nuntium misit: Hialmarus | 12.07.2003 - 18:34 | 2 | |
--------------------------------------------------------------------------------
Gratias tibi, Marce! - At in textibus a me citatis hoc verbum, sicut omnino in latinitate ecclesiastica, unum est: benedico, numquam
bene dico ("bene dicere" in latinitate antiqua semper cum dativo).
Et frequens est verbum! Restat rogatum meum.
--------------------------------------------------------------------------------
Nuntium misit: Hialmarus | 11.07.2003 - 20:32 | |
--------------------------------------------------------------------------------
In hymno Te Deum laudamus legimus/audimus et "benedic hereditati tuae" et "benedicimus te". Et Numeri (IV liber Mos.) cap VI: 24: Bene-dicat tibi Dominus... Ergo Deus - homini (dat.) contra: homo - Deum (acc.) Usus casus tamen non constans videtur. Nam in Officio Sancte Birgitte scriptum est: " - Benedicamus Domino. - Deo gracias..." Si quis hoc explanare potest, benigne scribas!
RE: De verbo benedicendi
--------------------------------------------------------------------------------
Nuntium misit: Marcus Favonius ® | 11.07.2003 - 23:41 | 1 | |
--------------------------------------------------------------------------------
M. Favonius Hialmaro s.d.p.
Reputa tecum, num probabilis sit haec coniectura, quam de verbo benedicendi fecerim:
Interesse mihi videtur, utrum „bene“ adverbium a dicendo (a)separatum putetur necne (b):
(a) dicere alicui aliquid
→ bene dicere alicui (cf. bene facere alicui)
(b) Lat. benedicere aliquem = Graec.eulogeÃn tiná (ευλογει 57; τινά)
(Ps. 112, 2 Vulg.) (Ps. 111, 2 LXX)
(eu = bene, log-ein / legein dicere
lógos verbum)
Vale. Data V Idus Iulias. Ex Rhenania.
RE: Verbum "benedicere"
--------------------------------------------------------------------------------
Nuntium misit: Hialmarus | 12.07.2003 - 18:34 | 2 | |
--------------------------------------------------------------------------------
Gratias tibi, Marce! - At in textibus a me citatis hoc verbum, sicut omnino in latinitate ecclesiastica, unum est: benedico, numquam
bene dico ("bene dicere" in latinitate antiqua semper cum dativo).
Et frequens est verbum! Restat rogatum meum.