YLE Colloquia Latina

Regiomontanus M. Hungarico, Pisto ceterisque patibulariis pariter s.p.d.

Nonne vobis dixi hoc aenigma facillime solutum iri? Nonne iam hebes ad sustinendam oppugnationem monstrum ex quattuor iactis telis – mirabile dictu! – septem accepit vulnera? Etenim iam prope victoria vestra adesse videtur:

_ A _ _ _ A E / _ _ R _ _ E R _ I //

Tibi, Piste, habeo gratiam pro praecepto de mendis delendis, sed id iam cognoveram. Accidit ut illud “edit button” brevi tempore e quadro visifico ex oculis evanescat, postquam nuntius missus est. Cum mendum meum decem circiter post minuta percepi iam sero erat: iam nuntium delere vel corrigere non potui.

Valete, amici.

Mercurius Regiomontano s. d.

Ego etiamnunc ignoro, qui titulus sub lineis lateat. Videamus ergo consonantes, et quidem primum litteram S! Vale. Transaquinci, d. IV. Id. Ian.

Regiomontanus Mercurio Hungarico s.p.d.

Littera S, spectatissime sodalis, calamitose huic titulo deest. Primus error + :

_ A _ _ _ A E / _ _ R _ _ E R _ I //

Vale.

Pistos tribunus sodalibus sal.

"V" cohortes nuperrime conscriptos in agmen Regiomontaneum iniciam.

Valete!

Bennopoli, media nocte, a.d. tert.Id.Ian.

Regiomontanus Pisto tribuno hostium s.p.d.

Vide vbi citatim exercitvs Vexillarivs cohortivm tvarvm se ad pedes meos prostravit:

_ A _ _ _ A E / _ _ R _ V E R _ I //

Num credes te iuvenibus imbellibus nuperrime conscriptis validum exercitum superare posse?

Vale.

Mercurius Regiomontano s. d.

Solutio est, nisi iterum fallor , FABULAE DUROVERNI, sive "The Canterbury tales" , auctore Godofrido Chaucer (1342-1400). Vale. Aquinci, d. III. Id. Ian.

Regiomontanus Mercurio Hungarico s.p.d.

Non falleris , Mercuri: titulus, quem proposui, sine dubio est FABULAE DUROVERNI, sive “The Canterbury Tales”. Magno ingenii acumine aenigma solvisti, qua de causa tibi effuse gratulor. Te illud monumentum litteraturae universalis dilligere suspicor. Possumne sententiam tuam, scilicet in themate “Libros Lege”, de hoc opere cognoscere? Pro ornatu huius epistulae ac delectamento nostro mihi liceat transcribere primos versus Fabulae Monachi, in recentem Anglicum sermonem conversos ab insigni Oxfordiano professore Nevillio Coghill, qui ceterum totum librum Godefridi Chaucer eodem modo convertit:

The Monk’s Tale

In Tragic Manner I will now lament
The griefs of those that stood in high degree,
And fell at last with no expedient
To bring them out of their adversity.
For sure it is, if Fortune wills to flee,
No man may stay her course or keep his hold;
Let no one trust a blind prosperity.
Be warned by these examples, true and old.

Lucifer

With Lucifer, although an angel he
And not a man, I purpose to begin.
For notwithstanding angels cannot be
The sport of Fortune, yet he fell through sin
Down into hell, and he is yet therein.
O Lucifer, brightest of angels all,
Now thou art Satan, and canst never win
Out of thy miseries; how great thy fall!

Nunc, Mercuri, novum aenigma tibi est proponendum.

Vale quam optime.

P.S. : Opportune, philologus cum sis, scisne veriloquium nominis Duroverni?

Mercurius Regiomontano sodalibusque s. d.

Gratias, amice, pro versibus ex illo opere clarissimo citatis: quod etsi adhuc non bene noverim, nunc vero excitavisti me ad illas melius cognoscendas.
Nunc vero novum aenigma vobis proponere mihi consilium est: quod etsi breve est, tamen (aut ipsa sua brevitate) haud facile esse solutu mihi videtur. Quod ut refutetis, ex animo vobis exopto.

_ _ _ //

Valete! Transaquinci, prid. Id. Ian.

Marcus Mercurio viro verbis nunc parcissime utenti sal.
Titulo puto inesse O, quod oro te detegas.
Vale. Pr. Id. Ian.

Mercurius Marco suo s. d.

Equidem libeneter tibi detegerem litteram O, si titulo inesset. ERROR PRIMUS.
Vale. Transaquinci, prid. Id. Ian.

PS: Vix unum duosve dies te foro absentem iam desideravi!

Marcus Mercurio suo s.
His ipsis diebus quamvis in extraordinariis offici mei muneribus tamquam in voraginibus immensis submergar, tamen ad patibulum tuum, mi amice, fortiter adeundum esse censeo. Quid ergo? Obducta nocte I litteram titulo deesse audeo negare. Vale.

Mercurius Marco suo s. d.

Si muneribus negotiisque maximis, mi Marce, obrutus es, in patibulo meo requiem invenies... Sed ioco amoto: recte quidem litteram I eligisti.

_ I _ //

Ceterum timeo, ne meum aenigma erroneum censeatis Fieri enim potest, ut titulum illum non recto verbo in Latinum converterim. Quod tamen facile solvi posse puto. Vale ac valete. Transaquinci, Id. Ian.

Marcus Mercurio suo ceterisque sodalibus pariter omnibus sal.
Littera apta feliciter proposita dico:
De ceteris litteris nunc cogitent alii, tu, felix Favoni, paullulum recede.
Valete. Id. Ian.

Marcus Mercurio suo s.
Ecce alterum epistolium: Quamquam requiem prope patibulum (non in eo, mi amice! ) desiderabam, tamen animus vehementi nunc perturbatione succumbit: enumeratis plus viginti litterarum trium vocabulis Latinis, quorum medio inest I littera (aio, ais, ait, bis, cis, Dis, eis, iis, eia, fio, fis, fit, hic, his, nil, sic, via, vim, vin, vio, vir, vis), prorsus nescio, quid faciam. Itaque cogitare cogor de vocabulo Hispanico sive potius Arabico „CID“ (= dominus), quod nunc audeo tibi proponere. Titulus est illustrissimi illius carminis Hispanici, quod Herder noster in Germanicum convertit. Qui titulus si a vero remotus sit, hastam abiciam! Vale. Id. Ian. Crefeldiæ.

Mercurius Marco suo ceterisque, si adsunt, s. d.

Non sum tam callidus nec tanta doctrina praeditus, ut titulum Arabicum vobis proponam, mi Marce: noli me tanti aestimare! Ceterum vide meum nuntium priorem, ubi scripsi timorem mihi esse, ne titulum istum verbo erroneo in Latinum convertissem. Errores ergo duos commisisti - ut pari cum severitate rem iudicem, ut tu apud titulum illum infaustum - nec enim C nec D titulo inest. (ERRORES +++) Sed ne nimium acerbus ac morosus vobis videar, paullulum auxilii en vobis feram: tiulum illum inter verba a Marco enumerata non inveniri scitote. Vale, Marce ac valete, sodales, si adestis ac legitis verba mea. Transaquinci, in finibus Pannoniae Inferioris, Id. Ian.