YLE Colloquia Latina

Ulixis itineraria non nascuntur ex continuatione serieque rerum, sed adaptata et composita temporibus sequentibus.
Duo opiniones , avorum memoria, disputant de geographia Homerica. Altera dicit Homerum indicavisse loca vera, quae serie geographica poeta disposuisset. Altera dicit loca Homerica omnino ficta, licet una cum argumentis certis. Antiquior et sane tenacior opinio sentit tHomerum poetam certum. Duodetricesimum iam seculum Homeri lectores querunt ex tabulis pictis loca Homerica. Nam agnitiones locorum progrediuntur una cum regionum terrestrium aut maritimarum scientia. Tali modo, Esiodus putabat Ulixem navigavisse inter Siciliam et Magnam Graeciam, Erodotus dicebat Lotophagos in Libia commoravisse, Tucidides putabat Cyclopes et Lestrigones incolavisse in Sicilia, Eolum in insula eodem nomine, Scillam et Carbdim in freto Messanae. Qua re definitiones locorum multiplicantur. Itineraria Ulixis, secundo saeculo a. C., collocantur ultra Columnas Herculis. Temporibus nostris, H. Daunicht, vir orientalium sermonum peritissimus, edidit librum, qui inscribitur Beiträge zur historischen Geographie und Geschichte Asiens IV 2, Bonn 1970, quo nititur itineraria Ulixis fuisse in Mari Flavo, insulas Aeoli, Circes, Solis, Calypsus fuisse insulas Iaponienses. Doctus vir suam coniecturam confirmavit, quia apud antiquos auctores invenit Aristeam Proconnensem, fabulosum famulum Apollinis et auctorem poematis de Arimaspidibus, qui in ultimo septentrione incolebant, divulgavisse etiam de moribus gentium orientalium. Innumerabilia ergo sunt loca ubi lectores Homeri, heri ut hodie, antiqui et moderni ponunt acta Ulixis. Recte, Eratostenes (III sec. A. C.) monebat lectorem: “Queres –ait- cursum Ulixis, cum inveneris sutorem, qui suit utrem Aeoli”.