De nummis Europaeis, care Dionysi, prorsus tecum consentio. Nummi hodierni parvis variationibus in omnibus linguis eodem dicuntur nomine, cur ergo Latine loquentes aliis verbis utamur? Certe, Romani saepe deos aliarum gentium nomine appellabant Romano, namen non censeo id hodie nobis faciendum esse. Quacumque ergo utamur declinatione, euro maneat euro nec fiat denarius!
Quid attinet vero ad euroni minores nummos, neque mihi placet "eurocens, eurocentis", sed quid prohibet, quin dicamus "centesimus"? Verbum Anglicum "cent" e centesimis derivatum est, Francogalli ante Euronem habebant "centimes" et adhuc habent, Graeci vero "leptis" utuntur a verbo Graeco "leptos", quid significat "levis".
Quam ob rem Romanos, si numerorum notas Arabicas cognovissent, sine mora eis sapienter usuros fuisse puto.
Revera, carissime Marce, non tam facilis fuit res: Graeci, quos omnes scimos quam fuerint docti, tamen non utebantur numeris Sumericis neque Aegypticis, quibus multo facilius computari potest quam litteris Graecis, quamquam fuerunt, qui noverant - putant docti e.g. Pythagoram numeros Sumericos adhibuisse ad computandum: Vulgo tamen vix ulli nota erant. Item putaverim etiam Romanis alios numeros notos fuisse, quibus tamen vulgo non utebantur. In Europa vero quamquam saeculo decimo tertio Leonardus Pisanus Fibonacci, qui dicitur, Libro suo Abaci numeros Indo-Arabicos introduxit, tamen plerique pergebant numeris Romanis uti, donec arte impressoria inventa denique numeri Arabici vulgo in usum.
"Ex sua cuique sententia liceat constituere, utrum notis Romanis utatur an Arabicis, dummodo ne obscure scribat."
Prorsus assentior!
Valete.
Gottingae, a. d. XII. Kal. Sep.
