YLE Colloquia Latina

Et hoc loco me oportet dicere:

Prominuit quondam prudentia Graeca probata,
Nos docuitque Solon instituitque Plato.
At prostrata iacet nostris temporibus Hellas:
Non est solvendo fraude subacta sua.

Ericus Palmén Marco Favonio Ursino s.d.p.
Eximie, inquam, duobus distichis tuis statum hodiernum Graeciae descripsisti. At nonne tertius versuum tuorum (Át prostráta iacét nostrís tempóribus Héllas) in voce paenultima metrice parum quadrat? Cum enim vocalis o in casibus obliquis vocabuli 'tempus' brevis sit, in syllaba tonica dactyli collocari non potest, nisi saltem duabus consonantibus excipitur. Equidem versum, de quo agitur, paululum retractando in hanc formam mutaverim: "At prostrata iacet praesentis temporis Hellas". Quid arbitraris? Cura, ut optime valeas!

Marcus Erico sal. pl. d.
Vae parum mihi diligenti ! Gratias tibi ago maximas pro mendo tam eleganter correcto. Cura tu quoque, ut optime valeas. X Kal. Mai.

Auctore Erico Palmén disticha mihi retractanda esse censui:

Prominuit quondam prudentia Graeca probata,
Nos docuitque Solon instituitque Plato.
At prostrata iacet praesentis temporis Hellas:
Non est solvendo fraude subacta sua.

Variatio delectat:
...
At prostrata iacet miseris his mensibus Hellas:
...

Marco Erico lecturisque spd

Habeatis me excusatum, plusscii sodales Germane et Finne, si numeros relinquo pro sermone soluto, sed aliqua est mihi quaestio de hac ipsa re de qua Marce egisti, quae ad populum tuum pertinet. Televidi enim Graecum quendam senem Germanis iratum, quia cum illi populum Graecum pecuniam poposcerint apud Europam, ipsi adhuc tam longo decursu annorum debita bellica, quae cum Graecia Hitlerio invasa suscepissent, nondum Graecis persoluerint: "quanam de causa ergo - ille senex inquebat - ipsi, qui nobis debita sua non solvunt, nos eadem de culpa culpari audent? Solvant amabo - addidit -, nos pecunia ab iis soluta solvemus!".
Cum autem transmissio televisifica italica ("Report", apud RAI3), a qua haec audivi, Graeci verba nec negarit neque confirmarit, neque usquam videre potuerim utrum quae ille adfirmaret vera essent necne, putavi Germanum, ut qui tu sis, certe me melius scire posse meque docere an illius querimoniae credendae necne sint, praesertim quando et transmissiones lapsu temporis sibi a Retis Directorio impositi raro fusius tractanda fusius tractant (saepe vero contraria faciunt); et constat persaepe memoriam rationemve fallere senes. Sin autem illum nec memoria nec ratio fefellit, eandem quaestionem Germanis iterabo!, non quia ut qui sim Italus aliquid aliquem habeam docendum - habemus enim Itali maximum in Europa debitum publicum -, sed quia quae iusta sint confirmari explerique censeo debere, quae minus, clara voce confutari nulla mora nulloque interposito dubio.

Gratias ago et valedico.

Marcus Rhumaki sal. pl. d.
Illa res, de qua senex Graecus non inmerito iratus videtur esse, quaestio est iuris. Etiamnunc haec sub iudice lis est, quae nisi secundum leges diiudicari non potest. Iure enim gentium, non voce quae dicitur populi observata iis, qui rei p. Graecae praesunt, agendum est cum adminstratione rei p. Germanicae, non cum Germanis (!), quorum maiorem partem Graecis bene velle nemo est qui neget.
Praesens vero Graeciae inopia pecuniaria nullo modo ad Germaniam solam pertinet, sed ad omnes Euronum zonae civitates. Graeciam enim, si ii, qui tum rem p. Graecam administrabant, de aerarii sui publici statu verum dixissent, non facile in illam zonam assumptum iri constat. Nunc fide opus est mutua, et Graecia parcius debet vivere.
Iubeo bene te valere. VIII Kal. Mai. Ex Rhenania inferiore.

Marco spd

Recte reris, at credo parum cito defore quin universi parcius vivere cogamur. Nam nescio qui se habeat res aeraria apud vos, sed et nos et Lusitaniam aliasque nationes Europaeas novi simili condicione teneri, hanc meliuscula, hanc peiuscula, illam plane eadem, qua Graeci. Ergo aut et euronensem et Europaeam unionem solvamus (quod nemo dubit quin abnorme spatium vanum in aequilibrio mundi potentiarum licturum sit) aut mutuum auxilium prudentiamque augeamus - quia nunc utroque caremus - in pecunias cuique genti ab Europa dandas commodandasve: et animadvertas quaeso me pro gente populove gentis populive rem publicam dicere velle: haud - spero - sunt odio Graeci inimicitiaeve ut ita dicam personali cuiquam mente sano Germanorum.

Vale quam plurimum.