Iulia dilecta,
vere dixisti, et insuper addi potest quod pro scientiis linguisticis extant subsidia didactica plurima, lexica videlicet, tractatus grammatici, textus editi cum versione latina dissertationeque previa latine exarata etc. quae et hodie nondum substituta vel superata sunt ab aliis recentioribus operibus.
Ceterum, cum scripsissem quod opera auctorum antiquorum legere prodesset etiam technicis vel mathematicae (mathesi
) purae addictis, in mente mihi erat quod philosophi atque humanistae mathematicos technicosque arguunt de carentia fundamentorum episthemologicorum in disciplinis quibus isti addicti sunt.
Hoc pluries mihi accidisse audire memoro ab academicis quibusdam, nonnumquam vero libellos de hoc agentes perlegi, quorum placuit mihi maxime R. Guénon “Les principes du calcul infinitèsimal” Paris 1946. Plane scio quod, e converso, mathematici arguunt philosophos suis propriis rationibus, se scientiae exactae addictos esse nitentes, philosophos autem non sic, sed parvitas mea ad iudicandum de ipsa questione non valet, neque interest mihi partes amplecti cuiuscumque.
Quod dixisti mathematici multo melius perspicere logicam quam ipsos philosophos, mihi videtur esse probabile, sed hoc nihil confert ad quaestionem de fundamentis episthemologicis scientiarum exactarum modernarum; per hoc vero patet debilitatem humanam, quae debilitas se habet per accidens ad perfectionem scientiae qua homo est discens.
Mihi, ego credo quod legere opera Baconi, Newton, Leibniz, vel cuiuscumque volueris, lingua qua exarata sunt, valde bonum sit si eris mathematicus, indispensabile vero si velis multarum quaestionum ex his operibus exortarum veram comprehensionem adipisci.
Vale!