Mihi amicisque meis iocosos sermones agitantibus occurrit heri vesperi dubium quod ab amicis nostris Germanis spero enodatum iri.
Qua de causa Germani non sola hominum populorumque, sed etiam rerum nomina quadratis litteris scribunt
Ipse coniectavi consuetudinem quandam tabellionum fuisse ab illis temporibus repetendam, quibus non semper firmae regulae minutarum quadratarumque litterarum oportunitatem stabilirent, quae singularis consuetudo, scribendi pulchritudinis causa tantum, qui sensus elegantiae in populis et tunc, absentibus regulis, differebat, et nunc praesentium exstat genitor, cum Germanis magis quam ceterae placuerit, lapso tempore in universa natione Germanorum valuerit.
Alis amicus meus adfirmavit hoc fieri quia usque ad unionem Germania tota ex CCCL regnis constaret, quorum quisque rex civium rem tributorum causa perstanter computaret, qua de causa Germanicae nationes rebus attentiores fierent, ita ut rerum nomina prae ceteris ferrent quadratisque litteris propter praestantiam donarent.
Sponsa mea denique rationem exposuit, quae nunc opinione mea locum principem tenet: cum enim linguae ex pronominibus, nominibus hominum et populorum, nominibus rerum (substantivis), adiectivis, verbis adverbiisque constent, a primo ad ultimum quorum gradus adfinitatis personae primae (Ego) decrescit, qui gradus in ratione scribendi linguarum semper, quamvis in modis diversis, observatur discerniturque, ita usus litterarum quadratarum ad eam rem pertinet, ut gradus primae personae proximi emineant, non omnes, sed illi soli, cuius corpus phonicum tale sit, ut cum aliis gradibus confundi possit: ergo pronomina, cum semper brevia verba sint et patenter grammaticalia, difficile quadratas obtinent (praeter anglicum "I", "ego", quod non forte eapse prima persona est), sed illa congeries verborum cuius longitudo eadem plerumque est (a nominibus usque ad adverbia indicis illius superioris) saepe distinctione quadam eget quadratarum: et quaeque lingua sibi arbitratur quem intra gradum quadratis litteris verba praedat: pleraeque intra gradum nominum hominum populorumque, Germanica autem intra substantivi gradum. Addidi ego, ubi haec audivi probavique, hanc electionem Germanorum, ut quadratae etiam substantivis, non solis nominibus darentur, factam esse posse quia Germanica substantiva et verba agendi unam, et magni momenti, desinentiarum vulgatissimarum communicarent: "-en", quod in Italico, Hispanico, Gallico sermone non fieri, quia persaepe harum linguarum desinentiae verbales unius alteriusve syllabae spatium obtinerent, ergo confundi non posse, secus a Germanica: quadratas igitur litteras valide substantiva a verbis distinxisse: adiectiva autem et adverbia quadratis litteris non eguisse, cum semper easdem notatuque faciles desinentias haberent.
Dicatis, amabo, numquis nostrum recte viderit sitne omnis nostra opinio errata, quod si fiat, veritatem quaeso doceatis.
Valete