YLE Colloquia Latina

[quote="Ericus Palmén"]Ericus Palmén Immanueliti et Marco Favonio s.d.p.
Id, quod in dictis â€

Salutem omnibus de sententia delphica disputantibus Mucius dat

Profecto sapidum argumentum in philosophiaque gratum iucundumque iactauistis: Nosce te ipsum... At quot homines sese ipsos uere noscunt?
Iure Cogitoergosum dicis multos homines nimis neglegere animum suum, et quod maxime sciendum sit, ignorare neque quaerere die noctuque. Scilicet sunt qui non omittant hoc facere, id est qui quadam humanitate praediti philosopiae paulum accesserunt, at quot ipsi sunt inter omnes? Et ii proficiunt in sua inquisitione?

Responsio haud occulta et coram omnibus uidetur esse: perpauci sunt nec saepe omnino asequuntur quod proposuerunt. Quaestio etiam hoc pacto porrigi potest: quot homines, uel melius, quos homines beatos esse dicere possumus, et nos et ipsi? De numero mentionem feci, etsi minoris momenti sit nostrae inquisitioni, ut etiam meam sententiam dicerem nostris Rhumaki Noricoque de plebe uolgoue disserentibus in foro philiae; hoc ego puto uolgus esse, illorum turbam qui nesciunt se noscere, et agunt non quia sciunt quid sibi sit melius, et eo tendunt, sed quia rentur prodesse aliquae, quae re uera non ad felicitatem hominis pertinent. Sic numquam possunt satisfieri, non cum nancisci nequeant, sed cum quid nanciscantur nesciunt. Atque equidem hi non curant animum, et credunt se iam omnino scire quid opus sit ipsis. Neque sciunt.

Vocem autem plebem illos qui paupertate uiuant et indigeant culpa uel paruiore prouidentia rei publicae (uel quandoque, immo rarius, sua culpa): hi mi Rhumak uidentur non digni depulsione, non idem ac illud uolgus arcendum Horatii. Illud nam arcendum et spernendum maxima ui ne polluemur, ne isti inuidi nobis detrimento aliquo modo sint. Attamen egestas et miseria afferunt inscientiam, et ab hac plerumque exoriri solet uolgus. Atque tibi hoc consentio, quod depellenda sit egestas plebis, ut instruatur ea, et cum scientia facultatem habeat ratione utendi. Certe non possumus flagitare omnes ut philosophi sint: semper erunt qui contemnent scrutationem, et satisfient ueritate gregis. Hanc appello doctrinam quam a paucis inlatam multi propriam sine ponderationem adhibeant.

Sed ne nimis errem redeo ad nostrum Γνώθι σ’αυτόν. Sententiam enim interpretor ita, fortasse miscens elementa a uariis doctrinis: homo requirit felicitatem, quam quando habet, omnia habet, quando careat, sine pausa quaerit. Hanc obtinet quando queat bonum affectum animi et uoluptatem corporis adipisci; porro animus maiore parte usui est felicitati, cum uideamus aliquos in magnis aerumnis uita frui (etsi non multi queunt) haud male, quod prorsus dicit Cicero quem memorasti Cogitoergosum supra, hominem esse non corpus sed animum. Hic est grauitas sententiae: plerumque enim nescimus qui mores nobis afferant gaudium animo! Quare oportet nos numquam desinere quaerere quae sit nostra natura, et qui simus, ut nosmet ipsos bene intelligentes quomodo serenitatem uoluptatem beatitudinem adipiscamur sciamus!

Spe aliquem perdurasse in legendis meis nimiis uerbis, uos saluto!
Valete

Mucius Scaeuola wrote:Salutem omnibus de sententia delphica disputantibus Mucius dat

Profecto sapidum argumentum in philosophiaque gratum iucundumque iactauistis: Nosce te ipsum... At quot homines sese ipsos uere noscunt?
Iure Cogitoergosum dicis multos homines nimis neglegere animum suum, et quod maxime sciendum sit, ignorare neque quaerere die noctuque. Scilicet sunt qui non omittant hoc facere, id est qui quadam humanitate praediti philosopiae paulum accesserunt, at quot ipsi sunt inter omnes? Et ii proficiunt in sua inquisitione?

Responsio haud occulta et coram omnibus uidetur esse: perpauci sunt nec saepe omnino asequuntur quod proposuerunt. Quaestio etiam hoc pacto porrigi potest: quot homines, uel melius, quos homines beatos esse dicere possumus, et nos et ipsi? De numero mentionem feci, etsi minoris momenti sit nostrae inquisitioni, ut etiam meam sententiam dicerem nostris Rhumaki Noricoque de plebe uolgoue disserentibus in foro philiae; hoc ego puto uolgus esse, illorum turbam qui nesciunt se noscere, et agunt non quia sciunt quid sibi sit melius, et eo tendunt, sed quia rentur prodesse aliquae, quae re uera non ad felicitatem hominis pertinent. Sic numquam possunt satisfieri, non cum nancisci nequeant, sed cum quid nanciscantur nesciunt. Atque equidem hi non curant animum, et credunt se iam omnino scire quid opus sit ipsis. Neque sciunt.

Vocem autem plebem illos qui paupertate uiuant et indigeant culpa uel paruiore prouidentia rei publicae (uel quandoque, immo rarius, sua culpa): hi mi Rhumak uidentur non digni depulsione, non idem ac illud uolgus arcendum Horatii. Illud nam arcendum et spernendum maxima ui ne polluemur, ne isti inuidi nobis detrimento aliquo modo sint. Attamen egestas et miseria afferunt inscientiam, et ab hac plerumque exoriri solet uolgus. Atque tibi hoc consentio, quod depellenda sit egestas plebis, ut instruatur ea, et cum scientia facultatem habeat ratione utendi. Certe non possumus flagitare omnes ut philosophi sint: semper erunt qui contemnent scrutationem, et satisfient ueritate gregis. Hanc appello doctrinam quam a paucis inlatam multi propriam sine ponderationem adhibeant.

Sed ne nimis errem redeo ad nostrum Γνώθι σ’αυτόν. Sententiam enim interpretor ita, fortasse miscens elementa a uariis doctrinis: homo requirit felicitatem, quam quando habet, omnia habet, quando careat, sine pausa quaerit. Hanc obtinet quando queat bonum affectum animi et uoluptatem corporis adipisci; porro animus maiore parte usui est felicitati, cum uideamus aliquos in magnis aerumnis uita frui (etsi non multi queunt) haud male, quod prorsus dicit Cicero quem memorasti Cogitoergosum supra,

hominem esse non corpus sed animum. Hic est grauitas sententiae: plerumque enim nescimus qui mores nobis afferant gaudium animo! Quare oportet nos numquam desinere quaerere quae sit nostra natura, et qui simus, ut nosmet ipsos bene intelligentes quomodo serenitatem uoluptatem

beatitudinem adipiscamur sciamus!

Spe aliquem perdurasse in legendis meis nimiis uerbis, uos saluto!
Valete

Perduravi libenter in tuis optimis verbis legendis. Tecum consentio, praesertim quantum ad extremam partem tuae optimae argumentationis attinet, in qua legimus: "plerumque enim nescimus qui mores nobis afferant gaudium animo! Quare oportet nos numquam desinere quaerere quae sit nostra natura, et qui simus, ut nosmet ipsos bene intelligentes quomodo serenitatem uoluptatem beatitudinem adipiscamur sciamus!"

Vale
cogitoergosum

Felixum reverenter ad omnes

Inter me amicosque meos saepe argumentamur quid sibi velit sententia “cogito ergo sumâ€

Salve, Felixum! Salvete, amici Americani!

[quote]quid sibi velit sententia “cogito ergo sumâ€

Salve Marce doctissime!

Ego atque amici mei, ob explicationem ac mentionem Meditationum Cartesii, quas in situ The Latin Library inveni, tibi plurimas gratias agimus. Quamquam vero in schola, propter planitiam Cartesium, primum Renato Cartesio cognovi, numquam se tam philosophum clarum esse scivi; solum enim scientia petivi.

Me autem paentitet fateri nunc non satis temporis aliquid facere habeam praeter promittere mox me longiore melioreque colloquio te responsurum esse.

Vale!

Ave ,
mihi semper venit queastionem de animi motis , quomodo possunt eos significari filosofia?
Nunc legeo Wittengsteiniensis scriptum "Tractatus " ,et ex vobis quaero , qui peritiores sitis de filosofia quam me , possumus videre animi motos sicut propositiones complexae ?
Si " rerum status" constat propositione elementaria, cum in Wittengsteiniensin filosofia deest praesentia ethicae (sed id non significentur quod ethica ab eo delecta est ) , videri mihi motum sicut summa de experientia ( qua summa propositarum complexarum est ) et de ceteris propositionibus .

Maria sodalibus s. d. p.
Audistis, quid fecerunt parentes Ashley? Hormones dederint, uterem removerant, ut ea ne adolesceret. Bene fecerunt?

D. V. S. Mariae sal.

Interrogas, ut mihi uidetur, num parentes puellae bene faciant, cuius quod mens numquam adolescet praeter aetatem infantilem, si eam histerectomia affligere uellent, sicut sese habere in animo expresserunt, ne corpus crescat, ne puella "infelix" sit, ut inquiunt, ne "patiatur quando adolescet."
Quis, nisi Paris Hilton, adolescens non patitur? Certe eius parentes faciunt quod est illis ipsis plus commodum, non obstante quidquid dicunt. Si autem utrum ethicum sit quaeris, chiurgis tantum res est fas nefasue, et nihil excidere fastidiunt si modo licet, si modo remuneratio sufficit. Sibi quisque bene faciunt.

V.

Phlebas sodalibus salutem

Mane, ut soleo, ripam lacus percurri. Deinde societatem nauticam visitavi et cum familaribus prandium habui in caupona lacum spectante. De futuris navigatonibus et feriis aestivis hilariter confabulati sumus.

Domi reverso, cum in horto deambulabam, inopinate, nescio quomodo, cecidi: malo modo lacertum pono et artum luxo frangoque.

Eiecto armo ad nosocomium accurro ubi medici luxatam partem in locum reponunt et brachium obligant.

Obligato brachio, vere dicam, mundus mutat.

Cum accidetem describo, amicus meus Indicus, molle subridens dicit "te deus aliquid dicere volebat". Verba sapientiae quidem: "memento fati" deus aperte mihi dixit.

Valete

Eheu, Phleba! Maxime cum dolore quidem legi de brachio tuo fracto. Sine ullo dubio mundus tibi eo nonnihil mutatum est - imaginor, si idem nunc mihi accideret: Scribere, si rectum brachium fuisset, vix possem, certe non satis celeriter, ut lectiones sequi possem, ergo ab aliis copiare deberem, sed - multo gravius - etiam birota ire nequirem, quod vehiculum mihi est maximi momenti (Anglice crucial dicerem), ut inter instituta matheseos physicaeque eam, quae instituta scilicet admodum invicem remota sunt, me medio itinere habitante; de habitatione curanda ne loquamur quidem: difficile esset aliquid quantulumcumque sit studiorum hoc semestri perficere. Nescio, quae tibi sint negotia, certe multa ac varia, itaque similiter tibi oportet res se habere.
Altera ex parte: vacerem, ut denique omnes illos libros legerem, quos aliquando legere in animo habeo, necnon ut saepius hic scriberem.

Cura, amice mi, ut quam optime valeas, et cura mihi brachium!

Phlebas Iuliae salutem

Grates tibi plurimas, Iulia, propter verba tua humanissima. Vere, laevo armo obligato, scribere possum et officia gerere. Solum, alinave relicta, tramine iter facio. Quantum ad birotam, cursum, navigationem et cetera, expectandum est.

Vale

Maria omnibus S. D. P.
Scientisti per genes mutata vita ratti elongerunt. Si hos ratti minus edunt, vita eorum plus elonget.
Scientisti dicunt vitam homines hoc methodi annos 800 elongere posse.