YLE Colloquia Latina

Mercurius sodalibus s. d.

Saepe olim querebamur - et etiam nunc est, cur queramur - de pagina domestica interretiali Sanctae Sedis, ubi Latine vix quidquam legi potest, quamvis lingua officialis Vaticani - praeter linguam vulgarem sive Italicam - sit sermo noster Latinus. Nunc autem Josepho Ratzinger in papam electo occasio videtur offerri, ut linguae nostrae in ea pagina locus detur. Benedictus ergo XVI. - qui sermonis Latini pertissimus est, immo liturgiam Latine celebratam liturgiae in lingua vernacula dictae praeferre dicitur - una voce, litteris commune scriptis rogandus est, ut in pagina illa et linguam Latinam tamquam linguam "optionalem" introduci iubeat. Quid? Si Sanctus Pater ac status ecclesiasticus se defensorem linguae 'sanctae' putat, non modo verbis eam defendat, sed in re! Quid de ea re existimatis, amici? Valete. Budae, d. V. Nonas Maias.

Soter Amico Mercurio Hungarico et Sodalibus s.p.d.


Carissimi,

inter omnes constat et linguam Latinam esse linguam officialem Vaticani et linguam Italicam, una cum lingua Hispanica, in primis heredibus esse antiqui sermonis Latini: magni, scilicet, momenti et ponderis mihi videtur quod, deinde, Sancta Sedis Pontificia media Italia, media, immo, Roma inest et, ceterum, Sanctus Papa episcopus urbis Romae est!

Inter multos, praeterea, constat Concilium Oecumenicum Vaticanum Secundum statuisse singulis linguis vernaculis in liturgia utendum esse, ut quam plurimi, non solum sapientes Latinitatis cultores, magis magisque intellegerent et partecipes essent.

Sanctissimus Pontifex, igitur, Benedictus XVI, sine dubio vir eminentissimus, summae humanitatis, et, omnium iudicio, doctissimus et maxime peritus de lingua Latina, se ipsum posuit in praeceptorum sulcum Concilii Oecumenici Vaticani Secundi et, immo, dixit sibi ipsi Synodum illam acum quamdam magneticam nauticam in dies fore!

Puto, ceterum, Summum Pontificem habendum esse ante omnia, “non modo verbis, sed in reâ€

Elessar Mercurio s.d.

Ego quoque puto novum pontificem aliquid facturum ut linguam latinam vulgetur, et optimum consilium est, mea sententia, epistulam ei mittere ad hortandum.

Praesertim spero iterum lexicon recentis latinitatis impressurum, quod nunc impossibile est exemplum unum invenire.

Curate ut Valeatis

M. Favonius sodalibus, imprimis Mercurio Soterique s.
Verba tua, optime Soter, magno me gaudio afficiunt neque fieri potest, quin tibi vehementissime consentiam. Tantam enim in administratoribus Radiophoniae Finnicae G.lis puto esse auctoritatem, ut plurimum valeant ad litteras illas publicas „omnium sodalium verbis“ scribendas. Sed quis nostrum eos adibit? Valete. IV Non. Mai. Crefeldiæ.

Soter Amicis Marco Favonio, Mercurio et Erico, idemque Sodalibus Administratoribusque


Maximo , quidam, maximo cum gaudio, optime et carissime Marce Favoni, Amice mi, tuum nuntium legi: iam pridem tuas epistulas ad me missas non legebam et, vero, verba tua assensus probationisque maximae confirmationi mihi fuerunt !
Sed, ut ad propositum revertar, dico ad Mercurii auctoris argumentum et, praesertim, ad tuam quaestionem, Marce, “..quis nostrum eos [Administratores] adibit? â€

- id thema, quod hic antea positum erat, transmissum est huc -

Mercurius sodalibus s. d.

Epistola illa non moderatoribus, nec administratoribus, nec cuiquam alii, sed nobis est componenda. Si vultis, primas lineas illius epistolae ipse adumbrabo; quam vero adumbrationem sive inchoationem epistolae, postquam huc inmissum erit, summa cum cura revidetote, emendatote, augetote ac adornatote. Valetote. Pestini, d. III. Non. Mai.

Initium face, Mercuri, initium face! )

Mercurius sodalibus s. d.

Ecce epistola a me scripta, amici: haud illa perfecta, immo mendosa ac emendatione digna. Si quid in illa corrigere velitis, colore alio (e. g. rubro) utimini, eis verbis, quae vos delenda videntur, his uncis [] conclusis.

Visitatores fori interretialis “Colloquia Latina” nominati Benedicto XVI. Pontifici Romano s. p. d.

Sanctissime in Christo Pater, Domine, Domine nobis reverendissime!
Nos, visitatores “Colloquiorum Latinorum”, qui linguae Latinae studiosissimi in interrete Latine colloqui solemus, Sanctam Sedem tamquam propugnaculum Latinitatis ultimum esse semper credebamus, ubi scilicet lingua ea sacra non modo in usu sit, sed etiam “officialis” illa iuxta Italicam reputetur. Quanto maiore cum dolore ac consternatione intelleximus ad legendam paginam Sedis Apostolicae domesticam (www.vatican.va) eligi posse quidem linguas plurimas (utpote Germanicam, Anglicam, Hispanicam, Francogallicam, Italicam et Lusitanam), sed Latinam non; quod sane mirum est, ne dicam absurdum, quippe, ut iam prius diximus, officialem illam linguam esse status ecclesiastici inter omnes constat.
Sanctissime in Christo Pater! In Sancta Romana Ecclesia, ut et Sanctitas tua bene novit, etiamnunc plurimis modis lingua Latina in usu est: bullae pontificales ac leges canonicae (etiam) Latine publicantur; multis in locis Latine missae celebrantur; Latine denique papa novus pronuntiatur. Quae cum ita sint, et in pagina illa domestica civitatis Vaticanae lingua Latina praeter ceteras adoptanda esse nobis videtur. Quo facto Sanctitas tua clare demonstrare poterit, quam magni aestimet Latinitatem vivam; ut et visitatores paginae sentient sermonem Latinum antiquissimum, qui in historia ecclesiae Christianae semper maximi momenti fuit, a Romana ecclesia hodierna non repudiari ac despici, immo diligentissime recoli ac conservari. Quod dum confidimus, sumus manemusque Sanctitatis tuae admodum reverendissimae humillimi clientes.

Ex interrete, d. III. Non. Mai.

Visitatores Colloquiorum Latinorum
http://chat.yle.fi/yleradio1/latini/index.php

Valete. Ibidem, eodem die.

Soter optimo Amico Mercurio Hungarico, omnibus Sodalibus et claris Administratoribus Radiophoniae Finnicae Generalis s.p.d.


Optime Amice Mercuri,
diligenter perlegi epistulam ad Sanctum Pontificem Benedictum XVI mittendam quam excellentissime adumbravisti et gratulor tibi de tua bona voluntate et, maxime, de tua peritia.
Praefatus facilius esse revidere quam componere, audeo, sicut tu ipse dixisti, scribere colore rubro quae reputo addenda et his uncis rubris [ ] quae habeo omittenda.


Visitatores fori interretialis “Colloquia Latinaâ€

Soter Mercurio Hungarico, Sodalibus et Administratoribus s.p.d.

Heu me miserum, maxime imperitum de arte informatica et de utendo computatro !!!
In meo superiore nuntio 2960 non potui scribere colore rubro: veniam peto !!!

Valetote, Amici !

SOTER

Eodem die - Ibidem

M. Favonius sodalibus, imprimis Soteri Mercurioque suo s.d.p.

Hanc epistulam hodie a me ad Mercurium, amicum nostrum litteratissimum, privatim missam esse scitote. Tamen voluntati eius non sine dubitatione morigeratus verba mea in vestram notitiam perferre ausim. Ecce epistula mea:

>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
Marcus Mercurio suo s.d.p.
Nemo alterum imitari potest. Qua de re verba tua, mi amice, diligenter quidem perpendi, sed novam quadam ex parte epistulam composui.

Summo Pontifici et Domino reverendissimo Papae Benedicto XVI amici litterarum Latinarum reverentiam et amorem.

Sanctissime in Christo Pater, Domine honoratissime!

Cum Sanctitatem Vestram constantissima benevolentia sermoni Latino favere pro certo habeamus (cfr. Primum Nuntium Summi Pontificis - d. XX m. Apr. MMV), epistulam hanc modestam benigne acceptum iri speramus.

Nemo nostrum, qui facultatem nobis Latine in interrete colloquendi a Radiophonia Finnica Generali (http://chat.yle.fi/yleradio1/latini/index.php) comparatam esse gratissimo gaudemus animo, adhuc dubitaverat, quin Sancta Sedes quasi propugnaculum Latinitatis ultimum esset, quippe quae lingua Latina non modo promiscue uteretur praeter alias complures, sed etiam sermone Ecclesiae officiali. Quo maiore cum dolore ac consternatione intelleximus ad legendam paginam Sedis Apostolicae domesticam (www.vatican.va) eligi posse complures quidem linguas, sed non linguam Latinam, quamvis officialis sit Ecclesiae; quod mirum sane nobis videtur, ne dicamus absurdum.

Sanctissime in Christo Pater!

In Sancta Ecclesia Romana etiamnunc plurimis modis lingua Latina in usu est: Latine bullae pontificales ac leges canonicae publicantur; Latine multis in locis missae celebrantur; Latine denique papa novus annuntiatur. Quae cum ita sint, Sanctitatem Vestram suppliciter oramus atque obsecramus, ut lingua quoque Latina in paginam domesticam Civitatis Vaticanae admittatur. Quo facto clare apparebit, quanti aestimetur Latinitas viva quantoque studio sermo Latinus, qui in historia ecclesiae Christianae semper maximi momenti fuit, his quoque temporibus a Romana Ecclesia recolatur ac conservetur, idque imprimis ad maiorem Dei gloriam.

Sanctitatis Vestrae benevolentiam demisse consectati desiderium nostrum exactissimo Vestro iudicio examinatum iri speramus. Qua spe adducti summa nos Dignitatis Vestrae verecundia obstrictos esse confitemur.

Pridie Nonas Maias anno salutis MMV.

Has litteras, mi Mercuri, puta quaeso lapicidinas, ex quibus, quaecumque placuerint, audacter eximere licebit.
Cura, ut valeas. Pridie Nonas Maias. Ad Cornicum Campum.
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>

Haec hactenus. Equidem Mercurii nostri esse censeo extremam epistulae imponere manum... Ceterum Soteri, amico nostro doctissimo, assentior.
Valete. Pr. Non. Mai. Crefeldiæ.

Ericus Palmén omnibus ad Papam scribere studentibus s.p.d.
Equidem adumbratione epistulae a Mercurio exarata paululum retractata suaserim, ut e.g. his verbis ad Papam ut scribatur:

Visitatores fori interretialis “Colloquia Latina” nominati Benedicto XVI. Pontifici Romano s. p. d.

Sanctissime in Christo Pater, Domine reverendissime!
Nos, visitatores “Colloquiorum Latinorum”, qui linguae Latinae studiosissimi per interrete Latine colloqui solemus, Sanctam Sedem tamquam ultimum propugnaculum Latinitatis esse credimus, ubi haec lingua sacra non modo in usu sit, sed etiam “officialis” iuxta Italicam habeatur. Itaque magno cum dolore, quin etiam cum consternatione, animadvertimus ad legendam paginam domesticam Sedis Apostolicae (www.vatican.va) hodie plurimas quidem linguas – utpote Germanicam, Anglicam, Hispanicam, Francogallicam, Italicam et Lusitanam – eligi posse, sed Latinitati in hac linguarum multitudine nullum locum datum esse. Hoc sane mirum est, ne dicam absurdum, quod eam iam pridem officialem in Civitate Vaticana linguam esse inter omnes constat.
Sanctissime in Christo Pater! In Sancta Romana Ecclesia, ut et Sanctitas tua bene novit, etiamnunc plurimis modis lingua Latina in usu est: bullae pontificales ac leges canonicae Latine divulgantur; multifariam etiam missae Latine celebrantur; Latinis denique verbis immortalibus ”Habemus papam!” novus Pontifex Maximus electus esse pronuntiatur. Quae cum ita sint, impense speramus Te curaturum, ut posthac in pagina illa domestica Civitatis Vaticanae omnia etiam Latine legi possint. Quo facto clare demonstrare poteris, quanti aestimes Latinitatem vivam. Tum etiam visitatores dictae paginae sentient sermonem Latinum antiquissimum, qui in historia ecclesiae Christianae semper maximi momenti fuit, a Romana ecclesia hodierna non repudiari nec despici, immo diligentissime recoli ac conservari. Huic rei confisi Sanctitatis tuae reverendissimae humillimi clientes manemus.

Die VI mensis Maii a. D. MMV.

Visitatores Colloquiorum Latinorum

Iulia sodalibus sal.

Maxime probo coeptum vestrum. Adnotare tamen velim haec:
1) Ad quem scribamus? Num putatis papam ipsum nuntium nostrum lecturum et paginam domesticam vaticani in linguam Latinam conversurum?
2) Certe nobis scribenda est epistula, sed deceat moderatoribus, aministratoribus, Nuntiorum Latinorum auctoribus copiam dare, ut nomina sub epistulam ponant. Censeo ergo illis primum esse mittendam epistulam, ut legant epistulam nostram et pro cuiusque opinione subscribeant aut non subscribeant.
3) Possumusne in nomine omnis nostri fori scribere, cum tot sint, qui ne ullam litteram scripserunt? Fortasse demus nomina illorum, qui adiutaverint scribendo, et illorum, qui indicant se velle nomen suum habere sub epistulam. Tamen necesse est scribamus nos his in colloquiis colloqui.

Nunc ad ipsam epistulam: Praefero Marci versionem, quae Ciceroniana fere, si licet dicere, facundia est composita.


Summo Pontifici et Domino reverendissimo Papae Benedicto XVI amici litterarum Latinarum reverentiam et amorem.

Sanctissime in Christo Pater, Domine honoratissime!

Cum Sanctitatem Vestram constantissima benevolentia sermoni Latino favere pro certo habeamus (cfr. Primum Nuntium Summi Pontificis - d. XX m. Apr. MMV) [oportetne mentionem facere hoc de Nuntio? An potius alio loco inseramus?] , epistulam hanc modestam benigne acceptum iri speramus.

Nemo nostrum, qui facultatem nobis Latine in interrete colloquendi a Radiophonia Finnica Generali (http://chat.yle.fi/yleradio1/latini/index.php) comparatam esse gratissimo gaudemus animo, adhuc dubitaverat, quin Sancta Sedes quasi propugnaculum Latinitatis ultimum esset, quippe quae lingua Latina non modo promiscue uteretur praeter alias complures, sed etiam sermone Ecclesiae officiali. Quo maiore cum dolore ac consternatione intelleximus ad legendam paginam Sedis Apostolicae domesticam (www.vatican.va) eligi posse complures quidem linguas, non autem linguam Latinam, quamvis officialis sit Ecclesiae; [ultimam hanc partem omittam - in sententia praeterita iam diximus linguam Latinam esse officialem] quod mirum sane nobis videtur, ne dicamus absurdum.

Sanctissime in Christo Pater!

In Sancta Ecclesia Romana etiamnunc plurimis modis lingua Latina in usu est: Latine bullae pontificales ac leges canonicae publicantur; Latine multis in locis missae celebrantur; Latine denique papa novus annuntiatur. Quae cum ita sint, Sanctitatem Vestram suppliciter oramus atque obsecramus, ut lingua quoque Latina in paginam domesticam Civitatis Vaticanae admittatur. [Itane hoc scribere possumus? Habent singula verba Latine scripta, quamvis sane sint pauca. - Fortasse hoc in loco mentionem faciamus de Primo Nuntio?] Quo facto clare apparebit, quanti aestimetur Latinitas viva quantoque studio sermo Latinus, qui in historia ecclesiae Christianae semper maximi momenti fuit, his quoque temporibus a Romana Ecclesia recolatur ac conservetur, idque imprimis ad maiorem Dei gloriam.

Sanctitatis Vestrae benevolentiam demisse consectati desiderium nostrum exactissimo Vestro iudicio examinatum iri speramus. Qua spe adducti summa nos Dignitatis Vestrae verecundia obstrictos esse confitemur.

Pridie Nonas Maias anno salutis MMV.

Valete.
Gottingae, pr. Non. Mai.

Mercurius omnibus suis sodalibus s. d.

Carissimi! Maximo me gaudio esse affectum scitote, quod vos strenue vestras sententias de illa epistola demonstraveratis. Mecastor! Si hoc thema tam populare est, etiam ad alios litteras scribere poterimus... sed ioco procul amoto, litteras a vobis missas, correctionesque in eis propositas diligenter cras perpendam, eisque perpensis epistolam novam concinnabo, quam et hic publicabo. Valete. Pestini, Nonis Maiis.