by Rhumak on Sol 12 Nov, 2006 16.19
Rhumak omnibu poetis superstitibus spd
Post gravem cenam, qua necdum liberor, multa nocte sed sole splendenti ecce sum ad pedes Parnassi montis:
"Nos, Musae, heu, Phoebi sata pignora, deseruistis?
pluribu nam nemo iam mensibu verba foro dat
quae numero inclusa hexametro aliove canantur!"
"Quid quereris? Puras, pulchras, nec numine parvo
progenitas, nec monte pusillo compositas nos
numine nostro, subtraheres fidibus tractesque ig-
nobile sistro? Nonne vides ut nil facias de
caesuris? ubi rumpendus versus non rumpis:
rumpere verba, procax, mavis quasi sintque soluta...
nec plani dicti: numeri bibuli deliri:
vae, viden ut cum tu, tum nos quoque claudum habeamus
versum? polluis virginitatem nostram! Abeundum!
quid supplex lacrima haec? Abeundum! quid tua prex ad
nos? Abeundum! nam tibi Lar est: est repetendus!
Inque palude est? Est repetenda! Stantque ibi muscae?
sunt repetendae! Nos sine virginitate beemur."
"Quo sine virginitate beamini?" "Perdite, verbum est!"
"Ohe, ignoscite..." "Abi, nec te prorsum videamus!"
Maesto abeo passu, subita at vox tenuit euntem:
"Siste, bubulce, gradum: scribisne, bubulce, apud Ylen?"
"Nam" "Potuit?, valuit?, voluit?, non pellere ineptum
vostrum aliquis? populanda manent fora, carmina crescant!
Vetti, ubi tu? quaeque, Agricola, antra serant te? Adeundum!
Cur nos deseritis? Adeundum! visite montem
nostrum: adeundum! culta poesis pellat ineptam!!
Floreat et nos in Tuscorum barbara tela
victuras iaciat! Salvemini, Graecia, Roma!!
Ilicet et tibi, Tusce boari, ac dicta referto
comparibus cunctis: ars maxima nostra poesist:
te solum colere hanc quire, heu, qui, Tusce, rearis?
Tu quoque - credatur? - melior fieri poteris iam
caesurae parens: viden ut fluat optima versus
lympha quieta volans nec linguam sistere cogat?
si sistit belle est, dum ne bona flumina frangas:
Nonne ita fis melior? agedum, comites revocato!"
"Conabor, pulchellae pupae, nullo dubio!!!"
..."AAaaaaaargh!!!!"
...Mira somnia!
VIVAVUVE
Πατρίους παραδοχὰς ἅς θ' ὁμήλικας χρόνῳ κεκτήμεθα, οὐδεὶς αὐτὰ καταβαλεῖ λόγος οὐδ' εἰ δι' ἄκρων τὸ σοφὸν ηὕρηται φρενῶν.
Quae tradita patribus coaeva temporis accepimus, ea nulla ratio destruet neque alta mens si repperit scientiam.
(Eur., Bacch., 201-3)