YLE Colloquia Latina

Regiomontanus M. Hungarico et M. Favonio s.p.d.

Audaces fortuna iuvat... aut ad perniciem devocat.
Hastam quam abiecit Marcus noster, Mercuri, ipse tollo et aperte, nam mihi cubitum ire opus est, dico reconditum titulum tuum aliud non esse posse quam "SIS' vel anglice "AS YOU LIKE IT", unius ex iucundissimis comoediis illius Guglielmi Hastamquatentis (of William Shakespeare) auctoris.

Ego solum dico quod credo te in mente habere. Si conversio tua idonea aut prava sit, ego, qui parum Latinum scio, non possum dicere. Dicant alii, qui non minus docti sint quam tu.

Valete quam optime.

Marcus Regiomontano s.d.p.
SIS (= si vis): verbum a me temere neglectum, a te ingeniosissime indagatum! Gratulor. Equidem Mercurium nostrum tibi assensurum esse spero.
Vale.

Mercurius lacrimosus sodalibus s. d.

Non! Solutio est non SIS! Quod vero multo facetius esset, quam aenigma a me compositum. Sed moneo vos titulum, quod sub lineis occului, esse vocabulum prorsus Latinum etiam vobis plane notum!! Est vero causa gaudendi, cum littera S reperiri potest in titulo:

_ I S//

Qua re factum est, ut nec numerus errorum auctus esset. (ERROR +++) Nolite ergo desperare sodales, prope est victoria! Valete. Transaquinci, d. XIX. Kal. Febr.

Marcus Mercurio suo sal.
Nova hasta arrepta in pugnam redeo, mi amice. Nam titulus mihi nunc videtur esse LIS („Der Prozess“), quem librum composuit Franciscus Kafka. Hoc „calamo festinante“, nam alio iterum vocor. Ceterum CID a me ironice propositum esse scito . Vale.

Mercurius Marco suo s. d.

Bene Marce, euge! Vere illud opus Francisci Kafka sub lineis occultavi: postea vero dubitare coepi, utrum recte titulum illum vocabulo "lis" in Latinum convertissem, an magis vocabulum "processus" mihi eligendum fuisset, observato titulo originali? Verbum vero "processus" in lingua Latina classica haud aliud, quam "progressionem" significavit, ac solum in aevo medio recentioreque pro lite in usu fuit. Etsi haec ita sint, tamen secure vocem "processus" eligere potuissem, cum in foro haud prohibitum est, quin verbis neolatinis utamur, ac mehercle saepissime eis utimur. Quam ob rem aenigma meum haud fuisse perfectum fateor. Valete. Ibidem, eodem die.

Regiomontanus Mercurio Hungarico, Marco Favonio, ceteris p.&p. s.p.d.

Nunc tandem arcanum reconditi tituli feliciter patefactum est, qua de causa valde laetor! Vobis gratulor, carissimi sodales, et pro ingeniosissima propositione et pro sollertissima solutione aenigmatis. Etiamsi huius Praguensis scriptoris liber, cuius Lusitanus titulus est “O Processo”, litterarum cognitione et ratione valde in terra mea laudibus ornatus sit, eum nondum legere potui: neque omnia, quae scripta sunt, a quovis homine legi potest.

Sed quaeso hercle, Mercuri, quam difficile enigma nobis proposuisti! Quoquomodo se res habeat, aenigmate soluto nunc te eximie titulum in Latinum convertisse puto. Sub voce “lis, litis” indicis verborum Latini/Lusitani mei hae Lusitana lingua inveniuntur inter alia vires: “processo, lite, demanda, pleito, litígio, questão judicial”, quae omnes intelliguntur, etiam iis, qui linguam nostram non sciunt sed Latinam sciunt.

Valete, amici.

M. Favonius sodalibus aenigmatum solvendorum studiosissimis sal.
Mercurium nostrum secutus novum vobis propono titulum, qui ex tribus constat litteris. Quod vocabulum scitote vere esse Latinum. Oro vos indicetis etiam titulum originalem et auctoris nomen.
Ecce aenigma ut brevissimum, ita delicatissimum: _ _ _ //
Valete. XVIII K. Feb. Crefeldiæ.

Mercurius Marco suo s. d.

Scire velim, mi Marce, num littera S in titulo lateat. Ceterum verba trium litterarum etiam tibi placere video... Non S, sed litteram F mihi demonstra! Vale. Aquinci, in finibus Pannoniae Inferioris, sub Iove sereno, d. XVIII. Kal. Febr.

Marcus Mercurio suo s.
„Non S, sed .... F“: Falleris, mi amice: F in conspectum non datur. Erratum primum: +. Qua de re ut te paulum consoler: Titulus est libri, qui saeculo XX compositus est... Vale.

Mercurius Marco suo s. d.

Eheu me miserum! Scisne, quem titulum meditans litteram F proposuerim? Ceterum opus illud, cuius inscriptionem sub lineis esse erronee putavi, aeque in saeculo XX. concinnatum est. Videamus nunc litteram S!
Vale. Ibidem, eodem die.

Marcus Mercurio suo ceterisque sodalibus pariter omnibus s.
Ssssssssssss.....! Quem stridorem a Rheno ad Danuvium perventurum esse spero. Optime, optime, mi Mercuri! [Num ante oculos tibi obversabatur titulus cuiusdam libri, quem Sigismundus vester Mauritius scripsit („Fax“, id est „A Fáklya“)]?
Ecce novissimus aenigmatis status: _ _ S.
Quem oro vos summa sagacitate prudentiaque pertinacissima perpendatis. Suspensa sane exspectatio mea . Valete. Ex Cornicum Campo hiemali nunc sole leniter permulso.

Mercurius Marco suo salutem.

Non equidem opus "Fáklya" inscriptum in mente involvi, Marce; sed congratulor tibi, quod admirabili cum sagacitate illum titulum indagasti. Quem autem titulum vere in animo habebam, cum litteram F temere proponerem, haud ille difficilis est indagatu: me de verbis trium litterarum mentionem fecisse memento. Quae tibi ideo scripsi, ne aenigmate careas aliis tuum solvere conantibus...
Sed ad rem! Demonstra mihi, o Marce, litteram U locum secundum, ut spero, in aenigmate occupaturam! Vale. Transaquinci, d. XVII. Kal. Febr.

Marcus Mercurio suo s.
Uuuluuulalatu nunc sublato ad te scribo: Titulo prorsus deest U, quod vehementer doleo: erratum alterum: ++ . Sed et alterum est, quo sustenteris ac recreeris: Titulus est libri, qui ad litterarum pertinet genus, quod iam inde a saeculo XVI notum est... Ceterum et mihi cogitandum esse censeo.
Vale. XVII K. Feb. Crefeldiæ.

Mercurius Marco s. d.

Si litteram U titulus non habuerit, A certe habebit! Ceterum, quod ad aenigma a me propositum adtinet, memento, quid in nuntio meo dixerim. Verba enim trium litterarum scripsi: non "verba e tribus litteris constantia", nec "verba, in quibus tres litterae numerantur". Vale. Ibidem, eodem die.

Marcus Mercurio suo s.
Titulus A littera quoque caret: erratum ergo tertium: + + + . Quid auxilio tibi nunc esse possit, nescio. Forsitan hoc: Auctor oculis suis Odessae vidit seditionem classiariorum, qui in nave loricata, cui nomen erat „Potemkin“, stipendia faciebant. Noli hastam abicere! Equidem cogito cogito cogito... Vale.