Iulia iterum omnibus sal.
Iterum legens poemata vestra ("
Iam ver ..."), mihi venit in mentem Horatii carmen I, IX, in quo aeque agitur de anni tempore:
"Vides ut alta stet nive candidum
Soracte nec iam sustineant onus
silvae laborantes geluque
flumina constiterint acuto?
Dissolve frigus ligna super foco 5
large reponens atque benignius
deprome quadrimum Sabina,
o Thaliarche, merum diota.
Permitte divis cetera, qui simul
stravere ventos aequore fervido 10
deproeliantis, nec cupressi
nec veteres agitantur orni.
Quid sit futurum cras, fuge quaerere, et
quem fors dierum cumque dabit, lucro
adpone nec dulcis amores
sperne, puer, neque tu choreas, 15
donec virenti canities abest
morosa. Nunc et Campus et areae
lenesque sub noctem susurri
composita repetantur hora,
nunc et latentis proditor intumo 20
gratus puellae risus ab angulo
pignusque dereptum lacertis
aut digito male pertinaci."
Finis Catullo placuisset, si eo tempore adhuc vixisset...
Valete. Eodem die.
P.S. Audivi aliquem discipulum prima verba ita transtulisse: "Siehst du, wie der alte Kandidat Sokrates im Schnee steht?" (Videsne, ut senex candidatus Socrates stat in nive?) O tempora!