Iulia sodalibus, imprimis Mercurio suo carissimo sal.
Credere vix possum, quae his diebus aguntur in Hungaria. Modo aliquantulo fusius interrete perscrutavi - novissimis diebus rarius nuntios publicos vidi in televisione -, et videtur terra tua, mi Mercuri, nemine animadverte ad marginem ruinae reducta esse. Quo maxime perturbata sum. Conata sum orationis illius ministri primi conversionem invenire, inveni tantummodo excerpta in linguas Germanicam Anglicamque conversa, in quibus dixit acerrimis verbis ‚quinque minutas esse ante horam duodecimam’, sicut Germanice dicere solemus, se maximis ac arduis propositis Hungariam e clade velle evehere haud nescius populum eas res minime probaturum, et, has res ut nunc comitiorum victor facere posset se antea continuo mentitum esse. Quattuor annis praeteritis se omnino nihil effecisse, nunc autem tanto in discrimine esse res, ut, nisi statim aliquid magni fieret, persuasum sibi esset omnem terram Hungaricam brevi funditus corruptam iri. Alio loco inveni gubernationem revera, ut duobus annis terrae debita a decem ad tres centesimas redigeret, gravissimas leges moliri, quibus omnibus rationibus pecuniae parceret, inter alia etiam pecuniam ad sanitatem et ad educationem datam maxime diminuendo et taxationes tollere, quo maxima populi pars iam paupera ad imam egestatem reduceretur. Causam vero cladis esse, quod Hungaria morbis postcommunisticis laboret, id est paucos et imprimis eos, qui iam tempore stalinistico multa potuerunt, brevissimo tempore magnas collegisse divitias eosdemque nunc terram regere et itaque semper divitibus favere - ipsum Gyurcsány esse inter centum divitissimos terrae homines -; ita oligarchos, ut ipsi bene possent vivere, rei publicae regnare, id est imprimis omnia ita, ut eo se habeant tempore, conservare, quod ut efficere possent etiam de rebus monetariis multa dissimulari. Summatim Hungari praeteritis quindecim annis multo supra quae potuerint vitam egisse.
Nunc oratione palam facta magnis tumultibus populus poscit, Gyurcsány ut munera deponat. Videtur non minima pars seditiosorum esse neonazistas, qui ergo alicuius momenti videntur esse in Hungaria, quod iam timebam sed valde doleo. (Obiter dictum: Germani valde solliciti sunt neonazistis in aliud parlamentum provinciale perventis - nunc e quinque 'novis provinciis' veteris Reipublicae Germanicae Democraticae trium in parlamentis sunt neonazistae!!!) Praeter autem neonazistas legi maximam partem hominum non tantum mendacia reprehendere, sed praecipue contra proposita de pecuniae parcendo in vias ire, quorum supra mentionem feci. Gyurcsány autem contra tumultus pergere velle regnare et illas res perficere.
Mercuri, quam graviter se habent res? Num Hungaria revera haud procul ab interito est, an inflaverunt res gubernatores, ut sua perficere possint? Sed putaveram (et video in Germania) facillimum esse semper nihil agere, ne forte cui noceant, et nunc gubernatores vestri tam vehementer pecuniae volunt parcere?? Ergo videntur res esse maxime in discrimine.
Quod ad rationem attinet, qua Gyurcsány agit, hanc inveni sententiam:
"Apertas, qua Gyurcsány contempum suorum electorum confirmat, licet insolia sit; quem contemptum ipsum communem habet cum nonnullis aliis viris publicis non solum in Hungaria. Mendacia eius si comparantur cum iis mendaciis, quibus exemplar eius admiratum Antonius Blair bellum Iraquianum probavit, Gyurcsány adhuc tiro est."
Ergo oportuit eum vel magis dissimulare???
Maxime nunc vero spero atque deos obsecro, ut tu tuique salvi sitis in tantis tumultibus!
Cura ut valeas.
Gottingae, a. d. XI. Kal. Oct.