YLE Colloquia Latina

Scitisne fuisse in I Re Publica Polonia (XVI - XVII saeculum) proverbium: "Eques Polonus sum, latine loquor"? Omnes nobiles potuerunt latine loqui. Legi id in Polonia possibile fuisse nesciens aliam linguam praeter Latinam cum multi hominibus colloquere. Circa 15% populi poloni, praecipue nobiles naturaliter, poterunt latine tam bene loqui!

Iulia Ioanni ceterisque sodalibus omnibus s.p.d.

In libro Petri Burke de linguis in Europa primae aetatis modernae* legi, Ioanne, in Polonia (sicut etiam in Hungaria) notitiam linguae Latina amplissimam fuisse. Citatur in libro illo Daniel Defoe, qui dixit:
"Qui Latine loquitur, ab una parte Polonia usque ad alteram ire potest et in itinere tam sicut domi se credere potest, tamquam in terra illa natus esset. Quae Fortuna! Quidnam ageret homo nobilis, qui Angliam permigrare deberet nulliua alius linguae peritus quam Latinae?"
Similiter de Hungaris: Scribit Burke monachum quendam flamicum anno MDCXXXIII affirmavisse colonos pastoresque in Hungaria fluentius loqui Latine quam alii locis multi sacerdotes; Anglum vero Eduardum Browne anno MDCLXVIII scripsisse raedarios, portitores et homines status inferioris omnes Latine intellegere.

Valete!

Gottingae, VII. Id. Mart.
________
* Peter Burke: W

Ericus Palmén sodales Latinitatis Polonicae peritos amicissime salutat.
Nondum umquam in Polonia fui, sed ea verba, quae Iulia Danielem Defoe de Latinitate Polonica dixisse narrat – qui Latine loquatur, eum ab una parte Poloniae usque ad alteram ire posse et in itinere ubique velut domi suae versari – mihi suadent, ut aliquando eo iter faciam, ut experiar, nonne mihi tali gaudio etiam hodie frui liceat.
Fama est – nescio, utrum vera sit necne – aliquem Latinistam pergrinum in Polonia cum hominibus Latine scientibus colloquentem miratum esse, quod accentum in verbis Latinis peculiari ratione collocarent, atque ab uno ex iis hoc tulisse responsum non minus lepidum quam rhythmicum: ”N