YLE Colloquia Latina

M. Favonius summa observantia s.d. Erico Palm

Stimulatus ibì furenti...
Marco Ericoq plussciis sdp Rhumak Etruscus dubitabundus:

C. LXIII v. IV: "Stimulatus ibi furenti || rabie vagus animis": ìbi an ibì?
Ita ibì mi visum est, o Erice, quoniam "ibi" has habet quantitates: u-, nec usquam his prius vocal breve verbum sive incipiens sive illi internum legi accentum recipere, sed in fine tantum, ut in pentametro evenit et ut in hexametro (vg Catulli in c. XLVIII, V "quem neque sancta Venus mollì requiescere somno", ubi molli, qua ablativo casu, "i" natura brevem habet, nec id evenisse potest agente caesura, quia haec, ut in tertium pedem hexametri incidat, illud "molli" proxime praecedit, non sequitur; et alia plurima exempla). Praeterea, si ìbi et non ibì dicamus, hic rhythmus creetur: (Stimulatus) ìbii fu(rentis), idest (uu-u), ù-u(-u): illud elementum, ù-u, quod per phoneticen graecam fieri licet, tamen latinae maxime peregrinum est, quia latina, ut quae duas syllabas quarum prior brevis alteraque longa sit syllaben accentu praeditam sequi patiatur, non autem patitur ad invicem duas syllabas, quarum prior longa alteraque brevis sit, syllaben accentu praeditam sequi... sed tamen video Catullum "ibi" pro pyrrhichio et non pro iambo habere (vide v.XLII) sed utcumque ratio prior manet.

Ceterum ab illa consuetudine latinorum carminum acuendi brevium pleraque ubi finis verbi (caesura) adsit, cumque egopte nusquam nisi huius in forma numeri, quam Marce rettulisti, brevem syllaben accentum intus in verbo recipere legerim, hanc ad suspicionem latus sum, accentum in illa sede non semper in eadem, sed inter alter'et alteram vacillare syllaben, idest ubicumque caedatur verbum: liceat enim perspexisse, quod pluries (semel et octogiens in XCIII versibus) aut in quarta aut in tertia ex ultima syllabe, idest ipsas de quis disserimus, verba caedantur: hi autem versus sunt, qui his duabus caesuris non parent (qui tamen qua rari non longe a consuetudine Catulli propria variandi abherrare videntur):

IX Typanum tuom Cibelle, tua, mater, ìn|ìt|ia
XI Canere haec suis adorta est tremebunda còm|ì|tibus
XIX Mora tarda mente cedat, simul ite, s

PS

Aspiciatis quaeso praterea, omnium versuum a consuetudine abhorrentium a me relatorum ultima verba alterum e duobus ictibus de quis dubitamus habere semper natura suum (guminàsiis, cubìculum, columìnibus etc.): hoc in casu forsan accentui natura suo parendum sit?

Iterum valete

Ericus Palmén Marco Favonio et Rhumaki s.d.p.
Numquam vidi Friderici Crusii librum 'Die r

Marco Palmenq Erico suis Rhumak sal

Fere omnia explanata: fere, quia, quae sunt figurae (pedes) versus quodsi ita est, ut ipse in primo nuntio meo conieceram, idest accentum quartam et non tertiam ex ultima sullaben recipere, non tribrachus paenultimam, sed proceleusmaticus ultimam sullaben versus constituens inest: nam, si hi pedes essent

uu-u, -u--||uu-u, uùu, ù,

paenultimus igitur pes tribrachus esset, et qua tribrachus accentum secunda sullabe recipere deberet (uùu), versusque fieret ut a Marco coniectum: sed, sin dicis em esse plusminus ut a me coniectum, non est igitur tribrachus ultimus pes, sed, ut dicebam, proceleusmaticus:

uu-u, -u--||uu-u, ùuu[u]ù[/u/] (anceps non lege sed qua ultima versus)
Annon?
Et quomodo alii pedes vocantur

Valete

Vltimum schema corrigo, quia computatrum non bene reddidit

Hoc significaram, cum proceleusmatico

uu-u, -u--||uu-u, ùuuù

Vsque valete

An forte ita (ignoscite moroso ):

uu-u, -u--||uu-, uùu, uù



Si ita, ultimi pedes tribrachus et pyrrhichius sunt.

Salve, Rhumak!
Schema fundamentale versus galliambici hoc est:
|v v – | v – | v – – || v v – | v v v |v – | (v = syllaba brevis, – = syllaba longa; ultima syllaba, cum anceps sit, non necessario longa est, qualem eam supra signavi, sed aequaliter brevis esse potest).
Ut prius exposui et exemplis illustravi, hoc schema pravari potest aut duabus brevibus syllabis unam longam compensantibus aut una longa duas breves compensante. â€

Si mihi oleum ad ignem addere licet, hos galliambos scio apud Varronem:
"Phrygius per ossa cornus / liquida canit anima. //
Tibi tympanon inanani / sonitu matris deum //
tonimus chorus tibi nos / tibi nunc semiuiri //
teretem comam uolantem / iactant tibi famuli."
Quatenus pro tribracho secundi uersus spondaeus potius ponitur, atque una syllaba tertii uersus deesse uidetur, atque spondaeus non mendose pro anapaesto uidetur, quasdam scansiones non secus ac ueras disprobarem; quamobrem imprimis scansionem proposui, quae, etsi non recte si uersus Anacreontis unde galliambi uidentur refici conferantur, nihilominus scansionibus et Catulli et Varronis aptari potest. Aliter, his consideratis, fiat fundamentum metri reficiendum quatuor pedes ionici a minore, ultimo catalecto, ut ait uir Palmen, diaeresis post secundum, ambobus dimidiis partibus resolutis, et anaclasis in prima parte. Equidem tantam doctrinam, quippe qui symphoniacus fui, uersibus lyricis non ascribo; forsitan uos. Nec hercle tantam disputationem de accentibus uersuum lyricorum quasi tam similium psilometri. Postremo, conferatur uersus galliambi Hephaestii; quorum scansio ab illis Latinis ualde differt, praesertim in prima dimidia parte. Dolentne capita uestra tantopere meum?

M. Favonius sodalibus de galliambis subtiliter disserentibus s.d.p.

His diebus cum ex disputatione longa atque eruditissima summam iucunditatem fructumque percipiamus, etiam carmen suavissimae nobis voluptati fore spero, quod Martialis poeta composuit (epigr. 2, 86):

Quod nec carmine glorior supino
nec retro lego Sotaden cinaedum,
nusquam Graecula quod recantat echo
nec dictat mihi luculentus Attis
mollem debilitate galliambon, 5
non sum, Classice, tam malus poeta.
Quid, si per gracilis vias petauri
invitum iubeas subire Ladan?
Turpe est difficiles habere nugas
et stultus labor est ineptiarum. 10
Scribat carmina circulis Palaemon,
me raris iuvat auribus placere.

8 Ladas: „Verum ut ad pernicitatis titulum transeamus, primam palmam velocitatis Ladas quidam adeptus est, qui ita supra cavum pulverem cursitavit, ut harenis pendentibus nulla indicia relinqueret vestigiorum“ (Solin. 1, 96).

11 Q. Remmius Palaemon: „capiebat homines cum memoria rerum tum facilitate sermonis nec non etiam poemata faciebat ex tempore. scripsit vero variis nec vulgaribus metris“ (Suet. de gramm. 23, 3).

Valete.