YLE Colloquia Latina

Laetitia ceteris omnibus sodalibus s.d.

Quomodo eligistis nomina vestra in nostris colloquiis latinis? Si alia nomina plane nostra vera praenomina denuntiant (Laetitia, Iulia, Gastòn, Soter quidem, qui graeco verbo verisimiliter translat italicum praenomen…), haud clara est origo aliorum… Favonius in memoriam mihi revocat Lucretii ventum genitabile illud (… et reserata viget genitabilis aura favoni…). Sed quid putandum est de Mercurio Hungarico nisi fur sit, an callidissimus quidam pannonicus?

Ignoscite mihi molestam hanc curiositatem, atque indulgete, si vultis, isto novo studio. Ceterum eo modo alii alios nos omnes ostendemus…

Valete quam optime.

Elessar Laetitiae salutem dicit

In pagina mea interretiali iam scripsi de nomine meo: hic inspicas:

TADW_Elessar: de nominis origine

Da curam ut valeas

Laetitia Elessar(o) s.d.
Itaque prima pars nominis tui e tuis ludiis virtualibus orta est... si bene novi. Elessar dubitabam utrum biblicum quiddam nomen an poenicum esset, cum sardus sis!
Vale!

Marcus Laetitiae sociae praestantissimae s.d.p.

Quod ad nomina nostra commenticia attinet, carissima, illas quoque legi oportet epistulas, quae anno MMIII auctore Herberto amico nostro Batavo scriptae sunt (v. „Colloquia Latina“ -> „Lingua Latina“ -> „Cur lingua latina utimur?“ -> epp. 7sqq., Nov 23, 2003).

Equidem a. d. IX Kal. Dec. a. MMIII ad Herberti interrogata haec respondi:

>>Fas est quaerere, cur nomen mihi sit Marco Favonio. Ad quod libenter respondebo. Ac primum quidem nomen meum Germanicum (v. inscriptionem meam interretialem), ut quod sane barbare sonare videatur, apte reddi Latine posse nego. Deinde nomen mihi tribui Marco, quod in honore apud me sunt imprimis M. Porcius Cato et M. Tullius Cicero. Tum, quod ad „Favonium“ attinet, nomen illud gentile traxi a M. quodam Favonio, qui Catonis partibus favisse dicitur. Postremo fieri non potest, quin delectari me favonio, vento illo verno, confitear, qui tristia tempora hiberna deflans animi maestitiam discutit quique Venerem nascentem exque concha exsurgentem flatu suo blando permulcens ab Alexandro Botticelli elegantissima manu depictus est.<<

Cura, ut quam optime valeas. Idibus Ianuariis. Crefeldiae.

Ego Sum Scipio, Sicut Scipio Africanus, magnus dux Romanus. Optavit hoc nomen, quia Africanus cum Fabio Maximo, dictatore romanorum, eripuit Italiam et Romam e Poenis.

Mercurius Laetitiae s. d. p.

Quam pulchrum nomen, o Laetitia, parentes tui tibi dederunt! Placet mihi vehementer hoc colloquium, cum etiam ego iam diu scire volebam, cur suum quisque pseudonomen sibi elegerit.

Nunc vero, quare ipse mihi nomen "Mercurius Hungaricus" imposuerim, legite. Anno 1703 Hungari, cum regis sui Habsburgi Leopoldi I. tyrannidem, ac iniurias licentiamque magistratuum et militum Austriacorum in Hungaria dominantium diutius tolerare non possent, duce Francisco Rákóczio (hoc nomine secundo) arma ceperunt ad libertatem avitam recuperandam. Qui Rákóczius maxima Hungariae parte occupata etiam regna externa de suis victoriis ac de causis resurrectionis edocenda esse ratus "schedulas informatorias" facere decrevit (quas hodie "commentarios diurnos" sive "diurnalia" nominamus), cui nomen "Mercurius Hungaricus" tribuit. Mercurius enim non solum furti (lasciva Laetitia ), sed etiam nuntiorum ferendorum deus esse in tempore antiquo ferebatur: quis enim nesciret etiam Aeneae in Carthagine moranti Mercurium iussum Iovis tulisse? Quibus perlectis iam facile intelligetis, cur mihi visum est hoc pseudonomine uti: scilicet etiam ego sum Hungarus, qui sicut Mercurius de gestis Hungarorum, ac de rebus Hungaricis vos saepe certiores facere soleo: etsi hoc Iuliae minus placet... De hoc satis! Vale. Budapestini, Idibus Ianuariis.

..

Saltator omnibus s.p.d.

Bene saltare non possum, sed nomen "Saltator" idoneum mihi visum est, quod nomen Anglicum meae familiae "Salter" est. Illud quoque nomen tamen mutatum erat, quod tempore Secundi Belli Mundialis, avus meus e Germania effugit (Iudaeus enim erat), ut novam vitam in Australia inciperet. Nomen eius familiae "Salzhauer" erat, sed Australiani (admodum rudes adhuc!) hoc nomen neque dicere nec scribere sine mendo poterant! Nomen enim mutavit in aliquid Australianis facilius...

Fortasse, prisco Germano nomine utens, debebam me "Fabrum Salis" appellare. Sed "Saltator" mihi magis placet!

Curate omnes ut valeatis,
Saltator
Sydneiis, a.d.XVIII.Kal. Feb.

Iulia Mercurio ceterisque sodalibus sal.

Ubi scripsimihi displicere, mi Mercuri, te de patria tua narrare ??? Memini me aliquando non credidisse in lingua Hungarica esse quantitates, cuius nuntii ex ignoratia scripti nunc maxime piget - iterum iterumque oro ignoscas mihi ob eam rem. Deine alicubi de patriotismo locuti sumus: dixi Germanis difficile esse patriotas se praebere Belli Mundani Secundi causa, tamen non me offendit te patriam tuam amare, immo mihi non ingratum esset, si non tam cauti esse deberent, quicumque Germani palam confirmant se patriam amare. Scio Marcum, quippe qui, si recte computavi, in belli annis natus sit, aliter de his rebus sentire quam me, quae multis annis minor sum.
Ceterum, care Mercuri, oro monstres mihi, quo modo te offenderim - fortasse potius privatim - ut reconciliemur.


Quid vero attinet ad nomen meum, Laetitia iam recte suspicata est nomen mihi Iuliae esse proprium. Si autem nomen Graecum oporteret eligere, Pyrrhae appellatione uterer ob capillorum colorem.

Valete quam optime.

Laetitia sodalibus suis omnibus s.d.

Maxime delectata sum omnibus vestris epistulis… quamquam perdiligo quod Saltator scripsit de “australiâ€

Haud manifestum est utrum Scipio maiores nostros diligat an sibi Poeni, i.e. Maghrebini, displiceant

macte Laetetia
Sine facetis, elegi Scipionem etiam quia ille est prima persona Africae, magnae operis latinae Francisci Petrarcae. Amasne Petrarcam et eius opes?

Marcus Laetitiae sociae suae benevolentissimae sal.
„… mihi autem viles atri capilli sunt“: attattatae! Quid hoc sibi velit verbum, quaero: „viles“? Ain’ tu? Equidem tot flavis mulieribus Germanis circumdatus etiam atris capillis, sive nodo substricti sunt sive neglegenter circa caput reiecti, incendi me confiteor.
Quam laetissimum tibi exopto diem Solis.

Mercurius Laetitiae s. d.

"Malo me Galatea petit, lasciva puella,
Et fugit ad salices, et se cupit ante videri." (Verg. Ecl. III. 64-65.)





Ceterum, et me capillis atris vehementissime inflammari, immo in flagranti (statu) esse cum ea, quae eos possedit, cupere scito! Vale! Budapestini, a. d. XVIII. Kal. Febr.

PS: hodie in televisione vidi pelliculam Italianam "ultimum basium". Vidistisne illam, sodales Italici?

Soter Sodalibus et, praecipue, Amicis suis de crinibus disputantibus s.p.d.

Quod ad acetum Italum attinet........

" Equidem tot flavis mulieribus Germanis circumdatus etiam atris capillis, sive nodo substricti sunt sive neglegenter circa caput reiecti, incendi me confiteor " : sic Marcus Favonius in nuntio 4322 !

" Ceterum, et me capillis atris vehementissime inflammari, immo in flagranti (statu) esse cum ea, quae eos possedit, cupere scito " : sic Mercurius Hungaricus in nuntio 4327 !

Vigiles, Siphonarii, accurrite, properate ! ! !

Vetere ac sacrosancto proverbio, " Herba vicini semper viridior ! "(et, pariter, " Mulier vicini semper formosior ! ").

Attamen, " Frons et vultus " - Cicero monet - " persaepe mentiuntur ! ".

Et crines, quidem, non multo secus fallunt ! !

Crines atri, crines flavi, crines fulvi, crines rufi : attendete, cavete, Sodales !

Animadvertite veritatem substantem !

Valete !



Soter

XVII Kal. Febr. - Neapoli