Ericus Fried
poeta
1921 natus Vindobonae
1938 cum Iudaeus esset, Londinium emigravit
1988 ibidem mortuus est
Ecce carmen brevissimum neque tamen levissimum (http://www.tinaheldt.de/Lyrik/Erich_Fried/humorlos.html):
Minime festivum
Pueri
per iocum
lapidibus
petunt
ranas
Ranae
extra iocum
pereunt
***
YLE Colloquia Latina
Carmina ex linguis peregrinis in Latinum conversa
Moderators: Moderator, Redactio Interretialis
Carmina ex linguis peregrinis in Latinum conversa
by Marcus Favonius Ursinus on Merc 15 Nov, 2006 20.41
- Marcus Favonius Ursinus
- Nuntii: 465
- Nomen dedit: Sat 08 Iul, 2006 11.28
- Location: Germania Inferior
by Rhumak on Iov 16 Nov, 2006 12.26
Marco eruditissimo spd
Macte virtute, mi Marce! Optime fecisti! Haec vero mi occasio videtur ut omnes omnium, qua tot tamque diversis nationibus orti, cognoscant! Quantum possum, conatui tuo faveo.
Breve forteque dictum poetae tui et argumentum mentem ad carmen pariter breve Iosepho Vngaretti nostro scriptum revocavit, poeta circuli hermetici et futuristae.
Giuseppe Ungaretti (Alexandriae Ptolemaeorum, 10.II.1888 – Mediolani, 2.XI.1970)
http://it.wikipedia.org/wiki/Giuseppe_Ungaretti
VESPERA
Pone vesperae passus
aqua clara it
colorem oleae duxit,
immemoremque ad ignem brevem venit.
In fumo nunc gryllos audio ranasque,
ubi herbae tenerae tremunt.
________________________________
Forsitan et in haec carmina vulgaria latine versa aliquid lectionis magnae simile institui potest
Tu quid censes, amice?
Vivavuve!
Macte virtute, mi Marce! Optime fecisti! Haec vero mi occasio videtur ut omnes omnium, qua tot tamque diversis nationibus orti, cognoscant! Quantum possum, conatui tuo faveo.
Breve forteque dictum poetae tui et argumentum mentem ad carmen pariter breve Iosepho Vngaretti nostro scriptum revocavit, poeta circuli hermetici et futuristae.
Giuseppe Ungaretti (Alexandriae Ptolemaeorum, 10.II.1888 – Mediolani, 2.XI.1970)
http://it.wikipedia.org/wiki/Giuseppe_Ungaretti
VESPERA
Pone vesperae passus
aqua clara it
colorem oleae duxit,
immemoremque ad ignem brevem venit.
In fumo nunc gryllos audio ranasque,
ubi herbae tenerae tremunt.
________________________________
Forsitan et in haec carmina vulgaria latine versa aliquid lectionis magnae simile institui potest
Tu quid censes, amice?
Vivavuve!
Πατρίους παραδοχὰς ἅς θ' ὁμήλικας χρόνῳ κεκτήμεθα, οὐδεὶς αὐτὰ καταβαλεῖ λόγος οὐδ' εἰ δι' ἄκρων τὸ σοφὸν ηὕρηται φρενῶν.
Quae tradita patribus coaeva temporis accepimus, ea nulla ratio destruet neque alta mens si repperit scientiam.
(Eur., Bacch., 201-3)
Quae tradita patribus coaeva temporis accepimus, ea nulla ratio destruet neque alta mens si repperit scientiam.
(Eur., Bacch., 201-3)
- Rhumak
- Nuntii: 691
- Nomen dedit: Lun 12 Iun, 2006 13.49
- Location: Latium
by Rhumak on Iov 16 Nov, 2006 12.35
PS Puto tamen verba linguae nativae referre necesse! Ego carminis me electi refero:
Appiè dei passi della sera
va un'acqua chiara
colore dell'oliva
e giunge al breve fuoco smemorato
nel fumo ora odo grilli e rane
dove tenere tremano erbe.
... Ita, si quis alis Italus versionem mea meliorem elaborare quierit, poterit: nam quod maxime nostra interest, poetas quam optime intellegi!
________
Vivavuve iterum!
Appiè dei passi della sera
va un'acqua chiara
colore dell'oliva
e giunge al breve fuoco smemorato
nel fumo ora odo grilli e rane
dove tenere tremano erbe.
... Ita, si quis alis Italus versionem mea meliorem elaborare quierit, poterit: nam quod maxime nostra interest, poetas quam optime intellegi!
________
Vivavuve iterum!
Πατρίους παραδοχὰς ἅς θ' ὁμήλικας χρόνῳ κεκτήμεθα, οὐδεὶς αὐτὰ καταβαλεῖ λόγος οὐδ' εἰ δι' ἄκρων τὸ σοφὸν ηὕρηται φρενῶν.
Quae tradita patribus coaeva temporis accepimus, ea nulla ratio destruet neque alta mens si repperit scientiam.
(Eur., Bacch., 201-3)
Quae tradita patribus coaeva temporis accepimus, ea nulla ratio destruet neque alta mens si repperit scientiam.
(Eur., Bacch., 201-3)
- Rhumak
- Nuntii: 691
- Nomen dedit: Lun 12 Iun, 2006 13.49
- Location: Latium
by Tulliana on Iov 16 Nov, 2006 15.55
Konstanty Ildefons Gałczyński – poeta Polonus (1905-1953)
SERMO LYRICUS /sive de amore verbis exprimendo/
- Quemadmodum me amas? Narra!
- Tibi narro.
- Age nunc!
- Te sole fulgente amo. Ad lumen candelae.
Te amo petasatam. Cum capite pilleo operto.
Te amo cum ventus fortis per viam mobilem flat. Et inter concentum musicum.
In floribus sambuci, betullis, rubis, aceribus quoque.
Te dormientem amo. Et cum animum conferens laboras.
Te amo cum ovum frangis eleganter. Nec minus cum cochlear emittis.
Te amo in taxiraeda. Et in autocineto.
Sine ulla exceptione.
Ubi via finitur. Ubi ortum coepit.
Et cum calamistro capillos partiris.
In periculo amo, rotaculo item.
In aequore, ad montes. In calceamentis, cum pedibus nudis.
Amo semper: hodie, heri, cras, diem et noctem.
Tempore verno, cum hirundo advolat.
- At aestate quo modo me amas?
- Ut summam aestatem.
- At autumno, prope nebularum difficilem naturam?
- Etiam tum, cum perdis umbracula.
- At cum hiems argento inducit fenestras?
- Hieme amo te ut ignem lascivum. Tuum pectus prope, circa illud.
Ningit extra fenestram.
Cornices in nive.
ROZMOWA LIRYCZNA
- Powiedz mi, jak mnie kochasz.
- Powiem.
- Więc?
- Kocham cię w słońcu. I przy blasku świec.
Kocham cię w kapeluszu i w berecie.
W wielkim wietrze na szosie i na koncercie.
W bzach i w brzozach, i w malinach, i w klonach.
I gdy śpisz. I gdy pracujesz skupiona.
I gdy jajko roztłukujesz ładnie -
Nawet wtedy, gdy ci łyżka spadnie.
W taksówce. I w samochodzie. Bez wyjątku.
I na końcu ulicy. I na początku. I gdy włosy grzebieniem rozdzielisz.
W niebezpieczeństwie. I na karuzeli.
W morzu. W górach. W kaloszach. I boso.
Dzisiaj. Wczoraj. I jutro. Dniem i nocą.
I wiosną, kiedy jaskółka przylata.
- A latem jak nie kochasz?
- Jak treść lata.
- A jesienią, gdy chmurki i humorki?
- Nawet wtedy, gdy gubisz parasolki.
- A gdy zima posrebrzy ramy okien?
- Zimą kocham cię jak wesoły ogień.
Blisko przy twoim sercu. Koło niego.
A za oknem śnieg. Wrony na śniegu.
A LYRICAL CONVERSATION by Mirosław Lipiński
,,Tell me, how do you love me?”
,,Very well.”
,, Go on.”
,,I love you in the sun. And by candlelight.
I love you in a hat and in beret.
In a strong wind on the highway, and at a musical play.
Amongst the lilacs and birch
trees, and raspberries and maple trees.
And when you sleep. And when you work hard.
And when you beat an egg with impressive command –
Even when the spoon falls from your hand.
In a taxi. In a car. Without exception.
At the end of a street. At its intersection.
And when you part your hair with a comb.
In danger. And on a merry-go-round.
At sea. In the mountains. In galoshes. In bare feet.
Today. Yesterday. And tomorrow. Day and night.
And in the spring, when the sky is full of swallows’flight”
,,And how do you love me in the summer?”
,,Like the essence of summmer.”
,,And when there are clouds and changeable mooods in the fall?”
,,Even when you lose your
parasol.”
,,And when the winter silvers the window-frames?”
,,I love you in the winter like a
joyful flame.
Near your heart. Right by its side.
With snow outside the window. And crows on the snow.”
SERMO LYRICUS /sive de amore verbis exprimendo/
- Quemadmodum me amas? Narra!
- Tibi narro.
- Age nunc!
- Te sole fulgente amo. Ad lumen candelae.
Te amo petasatam. Cum capite pilleo operto.
Te amo cum ventus fortis per viam mobilem flat. Et inter concentum musicum.
In floribus sambuci, betullis, rubis, aceribus quoque.
Te dormientem amo. Et cum animum conferens laboras.
Te amo cum ovum frangis eleganter. Nec minus cum cochlear emittis.
Te amo in taxiraeda. Et in autocineto.
Sine ulla exceptione.
Ubi via finitur. Ubi ortum coepit.
Et cum calamistro capillos partiris.
In periculo amo, rotaculo item.
In aequore, ad montes. In calceamentis, cum pedibus nudis.
Amo semper: hodie, heri, cras, diem et noctem.
Tempore verno, cum hirundo advolat.
- At aestate quo modo me amas?
- Ut summam aestatem.
- At autumno, prope nebularum difficilem naturam?
- Etiam tum, cum perdis umbracula.
- At cum hiems argento inducit fenestras?
- Hieme amo te ut ignem lascivum. Tuum pectus prope, circa illud.
Ningit extra fenestram.
Cornices in nive.
ROZMOWA LIRYCZNA
- Powiedz mi, jak mnie kochasz.
- Powiem.
- Więc?
- Kocham cię w słońcu. I przy blasku świec.
Kocham cię w kapeluszu i w berecie.
W wielkim wietrze na szosie i na koncercie.
W bzach i w brzozach, i w malinach, i w klonach.
I gdy śpisz. I gdy pracujesz skupiona.
I gdy jajko roztłukujesz ładnie -
Nawet wtedy, gdy ci łyżka spadnie.
W taksówce. I w samochodzie. Bez wyjątku.
I na końcu ulicy. I na początku. I gdy włosy grzebieniem rozdzielisz.
W niebezpieczeństwie. I na karuzeli.
W morzu. W górach. W kaloszach. I boso.
Dzisiaj. Wczoraj. I jutro. Dniem i nocą.
I wiosną, kiedy jaskółka przylata.
- A latem jak nie kochasz?
- Jak treść lata.
- A jesienią, gdy chmurki i humorki?
- Nawet wtedy, gdy gubisz parasolki.
- A gdy zima posrebrzy ramy okien?
- Zimą kocham cię jak wesoły ogień.
Blisko przy twoim sercu. Koło niego.
A za oknem śnieg. Wrony na śniegu.
A LYRICAL CONVERSATION by Mirosław Lipiński
,,Tell me, how do you love me?”
,,Very well.”
,, Go on.”
,,I love you in the sun. And by candlelight.
I love you in a hat and in beret.
In a strong wind on the highway, and at a musical play.
Amongst the lilacs and birch
trees, and raspberries and maple trees.
And when you sleep. And when you work hard.
And when you beat an egg with impressive command –
Even when the spoon falls from your hand.
In a taxi. In a car. Without exception.
At the end of a street. At its intersection.
And when you part your hair with a comb.
In danger. And on a merry-go-round.
At sea. In the mountains. In galoshes. In bare feet.
Today. Yesterday. And tomorrow. Day and night.
And in the spring, when the sky is full of swallows’flight”
,,And how do you love me in the summer?”
,,Like the essence of summmer.”
,,And when there are clouds and changeable mooods in the fall?”
,,Even when you lose your
parasol.”
,,And when the winter silvers the window-frames?”
,,I love you in the winter like a
joyful flame.
Near your heart. Right by its side.
With snow outside the window. And crows on the snow.”
- Tulliana
- Nuntii: 195
- Nomen dedit: Lun 13 Nov, 2006 0.08
by Marcus Favonius Ursinus on Iov 16 Nov, 2006 22.11
Marcus Rhumaki Tullianaeque amicis suis artis poeticae amantissimis sal.
O quanta est ars Iosephi Ungaretti et quam admirabile eius ingenium! Quam ingens ex paucissimis verbis oritur vis carminis! Maximi Ungarettium semper feci faciamque. Nonnullis ante mensibus (Ian 27, 2006) ipse Latine reddere conatus sum carmen, cui titulus „Dormire“ (cf. Alia Themata -> Florilegium II ... -> nunt. # 4401). Equidem te, optime Rhumak, ab Ungarettio, nisi mortuus esset, eximia laude ornatum iri pro certo habeo; commodissimis enim, cum carmen ex Italico converteres, usus es verbis Latinis.
Te quoque, Tulliana carissima, summa laude dignam esse puto. Pauca enim adhuc novi carmina Polonica (et Mickiewicz – Germanice scilicet redditus - , quem plurimis ante annis homini cuidam legendum dederam, turpiter – pro dolor! - videtur perisse). Nunc vero gaudeo, quod ante oculos habeo Constantium Ildefonsum Gałczyński eiusque carmen, quod inscribitur „SERMO LYRICUS sive de amore verbis exprimendo“. Etiam atque etiam versus a te elegantissime in Latinum conversos legendos esse censeo vel potius recitandos, ut pulchritudo eorum atque venustas efflorescat. Imprimis mihi probantur verba novissima:
Quam mirificam imaginem ante oculos nobis proponit poeta, qui quae vis esset amoris penitus intellexit!
Equidem spe ducor, amici carissimi, quam plurima carmina Latine reddita in Colloquia missum iri, idque libere vel dicam ad libidinem. Qua de causa – pace tua dixerim -, quod ad me attinet, optime Rhumak, Lectionem Magnam nolim imitari.
Curate, ut quam felicissime valeatis.
XVI K. Nov. Ex Cornicum quidem Campo, sed hodie minime nivibus obruto (17 C!).
O quanta est ars Iosephi Ungaretti et quam admirabile eius ingenium! Quam ingens ex paucissimis verbis oritur vis carminis! Maximi Ungarettium semper feci faciamque. Nonnullis ante mensibus (Ian 27, 2006) ipse Latine reddere conatus sum carmen, cui titulus „Dormire“ (cf. Alia Themata -> Florilegium II ... -> nunt. # 4401). Equidem te, optime Rhumak, ab Ungarettio, nisi mortuus esset, eximia laude ornatum iri pro certo habeo; commodissimis enim, cum carmen ex Italico converteres, usus es verbis Latinis.
Te quoque, Tulliana carissima, summa laude dignam esse puto. Pauca enim adhuc novi carmina Polonica (et Mickiewicz – Germanice scilicet redditus - , quem plurimis ante annis homini cuidam legendum dederam, turpiter – pro dolor! - videtur perisse). Nunc vero gaudeo, quod ante oculos habeo Constantium Ildefonsum Gałczyński eiusque carmen, quod inscribitur „SERMO LYRICUS sive de amore verbis exprimendo“. Etiam atque etiam versus a te elegantissime in Latinum conversos legendos esse censeo vel potius recitandos, ut pulchritudo eorum atque venustas efflorescat. Imprimis mihi probantur verba novissima:
Hieme amo te ut ignem lascivum. Tuum pectus prope, circa illud.
Ningit extra fenestram.
Cornices in nive.
Quam mirificam imaginem ante oculos nobis proponit poeta, qui quae vis esset amoris penitus intellexit!
Equidem spe ducor, amici carissimi, quam plurima carmina Latine reddita in Colloquia missum iri, idque libere vel dicam ad libidinem. Qua de causa – pace tua dixerim -, quod ad me attinet, optime Rhumak, Lectionem Magnam nolim imitari.
Curate, ut quam felicissime valeatis.
XVI K. Nov. Ex Cornicum quidem Campo, sed hodie minime nivibus obruto (17 C!).
- Marcus Favonius Ursinus
- Nuntii: 465
- Nomen dedit: Sat 08 Iul, 2006 11.28
- Location: Germania Inferior
by Tulliana on Ven 17 Nov, 2006 20.22
Tulliana Marco Favonio aeque amico ac iudici s.d.p.
Gratias Tibi imo ex pectore fluentes agere velim pro verbis dulcibus et opinionem diligenter excogitatam.
P.S. Thema a Te praepositum mihi perplacet.
Vivat Latina! Vivat ars poetica!
Cura, ut optime valeas!
Gratias Tibi imo ex pectore fluentes agere velim pro verbis dulcibus et opinionem diligenter excogitatam.
P.S. Thema a Te praepositum mihi perplacet.
Vivat Latina! Vivat ars poetica!
Cura, ut optime valeas!
- Tulliana
- Nuntii: 195
- Nomen dedit: Lun 13 Nov, 2006 0.08
by Marcus Favonius Ursinus on Sat 18 Nov, 2006 18.27
Guillelmus Carolus Williams
poeta Americanus, medicus
„imagista“
* 1883 Rutherford NJ
+ 1963 ibd.
***
Tree and Sky
Again
the bare brush of
the half broken
and already-written-of
tree alone
on its battered
hummock - -
Above
among the shufflings
of the distant
cloud-rifts
vaporously
the unmoving
blue.
***
Arbor et Caelum
Rursus ecce
rami spoliati
semifractae
iamque dudum descriptae
arboris desertae
exsurgentis
ex colle contuso - -
Ex alto ecce
per nubium rimas
procul procedentium
aetheria
immotaque
caerula
caeli.
***
[Poetam neque imitor neque aemulor. Nihil aliud in animo habeo nisi mirifica imagistae verba, quantum fieri potest, Latine reddere.]
poeta Americanus, medicus
„imagista“
* 1883 Rutherford NJ
+ 1963 ibd.
***
Tree and Sky
Again
the bare brush of
the half broken
and already-written-of
tree alone
on its battered
hummock - -
Above
among the shufflings
of the distant
cloud-rifts
vaporously
the unmoving
blue.
***
Arbor et Caelum
Rursus ecce
rami spoliati
semifractae
iamque dudum descriptae
arboris desertae
exsurgentis
ex colle contuso - -
Ex alto ecce
per nubium rimas
procul procedentium
aetheria
immotaque
caerula
caeli.
***
[Poetam neque imitor neque aemulor. Nihil aliud in animo habeo nisi mirifica imagistae verba, quantum fieri potest, Latine reddere.]
- Marcus Favonius Ursinus
- Nuntii: 465
- Nomen dedit: Sat 08 Iul, 2006 11.28
- Location: Germania Inferior
by Marcus Favonius Ursinus on Lun 20 Nov, 2006 11.21
Ludovicus Uhland
poeta Germanus
1787-1862
***
[color=blue]Waldlied.
Im Walde geh’ ich wohlgemut,
Mir graut vor R
poeta Germanus
1787-1862
***
[color=blue]Waldlied.
Im Walde geh’ ich wohlgemut,
Mir graut vor R
- Marcus Favonius Ursinus
- Nuntii: 465
- Nomen dedit: Sat 08 Iul, 2006 11.28
- Location: Germania Inferior
by Tulliana on Merc 22 Nov, 2006 13.46
http://en.wikipedia.org/wiki/Zbigniew_Herbert
Sbignei Herberti RES GESTAE MINOTAURI /sive nemo nascitur monstrum/
Vera historia Minotauri regia familia orti in adhuc ignotis litteris linearibus A continetur.
Ille non ut posteriori famam ferunt, certus filius regis Minois atque Pasiphaes fuit.
Puer validus, sed extra ordinem magno capite natus est.
Hoc factum sacerdotes signum sapientiae futurae putaverunt.
Re vera Minotaurus suam aetatem adultam robustus, paulo maerens,
paucis verbis - homo ingenio habeti intrabat.
Rex Minos eum in usum sacerdotum tradere statuit.
Sed sacerdotes explicaverunt principem insanum inutilem eis esse.
Si Minotaurus a sacerdotibus acciperetur,
id auctoritatem religionis iam circulo invento imminutam extenuare posset.
Tum Minos maxime in Graecia placentem artificem Daedalum -
creatorem celebris architecturae docendi adduxit.
Ita labyrinthus structus est.
Hoc aedificium factum est, ut principem Minotaurum per complectos andrones inde ad directos
usque ad magis magisque tortuosos, differentiam fastidiorum
et scalas reconditis artis in veram rationem animi introduceret.
Itaque miser princeps a praeceptoribus impellatus per andrones introductionis et deductionis vagabatur
et sensu carens in opera ad docendum udo ilita spectabat.
Pro! Nihil eorum intellexit.
Omnibus opibus exhauritis, rex Minos pestem generis ammovere statuit.
Qua re etiam e Graecia, quae docilibus hominibus celeber erat, agilem necatorem Theseum adduxit.
Theseus Minotaurem interfecit.
Ad hoc momentum fabula cum historia conciabilis est.
Per labyrinthum iam inutilem librum primorum elementorum Theseus rediit,
ferens permagnum, sanguineum caput Minotauri oculis patefactis.
At sapientia in oculis eis primum germinare incoepit...
Talem sapientiam solum peritia demittere solebat.
Sbignei Herberti RES GESTAE MINOTAURI /sive nemo nascitur monstrum/
Vera historia Minotauri regia familia orti in adhuc ignotis litteris linearibus A continetur.
Ille non ut posteriori famam ferunt, certus filius regis Minois atque Pasiphaes fuit.
Puer validus, sed extra ordinem magno capite natus est.
Hoc factum sacerdotes signum sapientiae futurae putaverunt.
Re vera Minotaurus suam aetatem adultam robustus, paulo maerens,
paucis verbis - homo ingenio habeti intrabat.
Rex Minos eum in usum sacerdotum tradere statuit.
Sed sacerdotes explicaverunt principem insanum inutilem eis esse.
Si Minotaurus a sacerdotibus acciperetur,
id auctoritatem religionis iam circulo invento imminutam extenuare posset.
Tum Minos maxime in Graecia placentem artificem Daedalum -
creatorem celebris architecturae docendi adduxit.
Ita labyrinthus structus est.
Hoc aedificium factum est, ut principem Minotaurum per complectos andrones inde ad directos
usque ad magis magisque tortuosos, differentiam fastidiorum
et scalas reconditis artis in veram rationem animi introduceret.
Itaque miser princeps a praeceptoribus impellatus per andrones introductionis et deductionis vagabatur
et sensu carens in opera ad docendum udo ilita spectabat.
Pro! Nihil eorum intellexit.
Omnibus opibus exhauritis, rex Minos pestem generis ammovere statuit.
Qua re etiam e Graecia, quae docilibus hominibus celeber erat, agilem necatorem Theseum adduxit.
Theseus Minotaurem interfecit.
Ad hoc momentum fabula cum historia conciabilis est.
Per labyrinthum iam inutilem librum primorum elementorum Theseus rediit,
ferens permagnum, sanguineum caput Minotauri oculis patefactis.
At sapientia in oculis eis primum germinare incoepit...
Talem sapientiam solum peritia demittere solebat.
- Tulliana
- Nuntii: 195
- Nomen dedit: Lun 13 Nov, 2006 0.08
by Rhumak on Iov 23 Nov, 2006 13.03
Tullianae Marcoque suis ceterisque spd
Ioannes Placidus Augustinus Pascoli (Sancti Mauri, 31.XII.1855 - Bononiae, 6.VI.1912)
http://it.wikipedia.org/wiki/Giovanni_Pascoli
Poesis Pascoliana numero hendecasullabo, sonetis ternisque strophis magna cum simplicitate ordinatis constat. Quamvis classicus forma, quod bene ab eius amore litterarum scientificarum intellegitur, quibus thema cosmicum atque peraccuratum lexicon botanicum zoologicumq nectitur, Pascoli poesin significatu novare quiit, themata tuncusque poetis neglecta tractando: lectoribus intellegere fecit tractationibus suis gaudium rerum simplicissimarum sensu quodam puerili, quem omnis homo secum intus confert, visarum.
Vobis porrigere volo carmen eius quod mi maxime omnium placet, quod mi prima lectura tanta terribili vehementia commovit, ut vix apud condiscipulos meos acri pudore compulsus lacrimas tenere quierim!
Absconde abhinc omnia remota,
caligo nec tactilis albens,
tu fume constanter elapse,
die crescens
a fulgure noctis in mole
aeria labata.
Absconde abhinc omnia remota,
absconde mi quicquid est mortuom!
ut cernam solummodo saepem
in horto,
et obruta valerianis
haec moenia completa.
Absconde abhinc omnia remota:
quae, omnia, sunt ebria fletu!
Duas persicos malosque cernam
eas tantum
quae dant sua suavia mella
nigro meo pani.
Absconde abhinc omnia remota
Quae volunt ut abeam et amem!
Vt cernam ibi viae unum id album
colorem,
quandoque mi eundae in fesso
don don campanarum*...
Absconde abhinc omnia remota,
absconde ea, ut in volitu volent
eo cordis! ut cernam cupressum
ibi unum,
hic, hunc hortum, quem iuxta
dormitat meu' canis.
-----
Nascondi le cose lontane,
tu nebbia impalpabile e scialba,
tu fumo che ancora rampolli,
su l'alba,
da' lampi notturni e da' crolli,
d'aeree frane!
Nascondi le cose lontane,
nascondimi quello ch'è morto!
Ch'io veda soltanto la siepe
dell'orto,
la mura ch'ha piene le crepe
di valerïane.
Nascondi le cose lontane:
le cose son ebbre di pianto!
Ch'io veda i due peschi, i due meli,
soltanto,
che danno i soavi lor mieli
pel nero mio pane.
Nascondi le cose lontane
Che vogliono ch'ami e che vada!
Ch'io veda là solo quel bianco
di strada,
che un giorno ho da fare tra stanco
don don di campane...
Nascondi le cose lontane,
nascondile, involale al volo
del cuore! Ch'io veda il cipresso
là , solo,
qui, quest'orto, cui presso
sonnecchia il mio cane.
Non omnia homoeoteleuta rettuli, quae rettulisse verborum significatum inquinaret, quandoquidem maxime mea intererat sensum mihi gratissimum et profundissimum carminis tradere necnon sublimem rhythmum ei intimum. Vtcumque, ut soleo, textum poetae infra refero, ut, siquis emendare melioremque reddere versionem meam velit, quam facillime possit.
*campanarum = aerum (campana, quod saltem comperi, verbum ultimae latinitatis est, sed sonitus cum subsequentibu verbis tantam concinnitatem cum sonitu textus poetae ibi composito creabat, ut eo verbo abstinere nullo conamine valuerim! ignoscite, latinistae!
)
et valete valde
Ioannes Placidus Augustinus Pascoli (Sancti Mauri, 31.XII.1855 - Bononiae, 6.VI.1912)
http://it.wikipedia.org/wiki/Giovanni_Pascoli
Poesis Pascoliana numero hendecasullabo, sonetis ternisque strophis magna cum simplicitate ordinatis constat. Quamvis classicus forma, quod bene ab eius amore litterarum scientificarum intellegitur, quibus thema cosmicum atque peraccuratum lexicon botanicum zoologicumq nectitur, Pascoli poesin significatu novare quiit, themata tuncusque poetis neglecta tractando: lectoribus intellegere fecit tractationibus suis gaudium rerum simplicissimarum sensu quodam puerili, quem omnis homo secum intus confert, visarum.
Vobis porrigere volo carmen eius quod mi maxime omnium placet, quod mi prima lectura tanta terribili vehementia commovit, ut vix apud condiscipulos meos acri pudore compulsus lacrimas tenere quierim!
Absconde abhinc omnia remota,
caligo nec tactilis albens,
tu fume constanter elapse,
die crescens
a fulgure noctis in mole
aeria labata.
Absconde abhinc omnia remota,
absconde mi quicquid est mortuom!
ut cernam solummodo saepem
in horto,
et obruta valerianis
haec moenia completa.
Absconde abhinc omnia remota:
quae, omnia, sunt ebria fletu!
Duas persicos malosque cernam
eas tantum
quae dant sua suavia mella
nigro meo pani.
Absconde abhinc omnia remota
Quae volunt ut abeam et amem!
Vt cernam ibi viae unum id album
colorem,
quandoque mi eundae in fesso
don don campanarum*...
Absconde abhinc omnia remota,
absconde ea, ut in volitu volent
eo cordis! ut cernam cupressum
ibi unum,
hic, hunc hortum, quem iuxta
dormitat meu' canis.
-----
Nascondi le cose lontane,
tu nebbia impalpabile e scialba,
tu fumo che ancora rampolli,
su l'alba,
da' lampi notturni e da' crolli,
d'aeree frane!
Nascondi le cose lontane,
nascondimi quello ch'è morto!
Ch'io veda soltanto la siepe
dell'orto,
la mura ch'ha piene le crepe
di valerïane.
Nascondi le cose lontane:
le cose son ebbre di pianto!
Ch'io veda i due peschi, i due meli,
soltanto,
che danno i soavi lor mieli
pel nero mio pane.
Nascondi le cose lontane
Che vogliono ch'ami e che vada!
Ch'io veda là solo quel bianco
di strada,
che un giorno ho da fare tra stanco
don don di campane...
Nascondi le cose lontane,
nascondile, involale al volo
del cuore! Ch'io veda il cipresso
là , solo,
qui, quest'orto, cui presso
sonnecchia il mio cane.
Non omnia homoeoteleuta rettuli, quae rettulisse verborum significatum inquinaret, quandoquidem maxime mea intererat sensum mihi gratissimum et profundissimum carminis tradere necnon sublimem rhythmum ei intimum. Vtcumque, ut soleo, textum poetae infra refero, ut, siquis emendare melioremque reddere versionem meam velit, quam facillime possit.
*campanarum = aerum (campana, quod saltem comperi, verbum ultimae latinitatis est, sed sonitus cum subsequentibu verbis tantam concinnitatem cum sonitu textus poetae ibi composito creabat, ut eo verbo abstinere nullo conamine valuerim! ignoscite, latinistae!
)
et valete valde
Last edited by Rhumak on Iov 23 Nov, 2006 21.32, edited 1 time in total.
- Rhumak
- Nuntii: 691
- Nomen dedit: Lun 12 Iun, 2006 13.49
- Location: Latium
by Tulliana on Iov 23 Nov, 2006 14.33
Tulliana Rhumaki Poetae s. d. p.
Plaudo tibi amico, quod carmen Pascoli in Latinum a te conversum vero me commovit. In primis delector duabus ultimis partibus poematis eius. Gratias maximas ago, quoniam tam pulchrum ac imo ex pectore fluens carmen non solum a te electum, sed etiam translatum mihi quoque cognitum est!!!
Vale ,,Rumaku"!
Plaudo tibi amico, quod carmen Pascoli in Latinum a te conversum vero me commovit. In primis delector duabus ultimis partibus poematis eius. Gratias maximas ago, quoniam tam pulchrum ac imo ex pectore fluens carmen non solum a te electum, sed etiam translatum mihi quoque cognitum est!!!
Vale ,,Rumaku"!
- Tulliana
- Nuntii: 195
- Nomen dedit: Lun 13 Nov, 2006 0.08
by Rhumak on Iov 23 Nov, 2006 16.55
Tullianae suae percarissimotatei spd
Antequam de "Passu canceris" loquar, tibi dicendum est me valde laetatum esse, quod poema pascolianum a me versum tantopere tibi placuerit, ut titulum "poetae" ab auctore in versorem extetenderis!!
Necnon ampla extollenda laude carmina a te huc allata, praesertim postremum de Minotauro censeo: hanc interpretationem Minotauri figurae nusquam prius legi, ita me fortiter allexit: iam pollet in litteratis viris atque scientiatis opinio illa, monstra antiqua nil nisi deformes fuisse, quos societas illorum seclorum accipere nequiret et qui deformitates logicas societatis suae intellegere non valerent, adeo ut illarum victimae factae sint. Macte virtute!
Quod ad Passum canceris, qui tibi cogitationes explanem? Nam si leges, inquinavero! Ergo itinera cogitationis tantum tibi indicabo atque rationes quibu fulta legas oportebit:
Scripta inter 2000 et 2005 de ultimis bellis (Afganico, Iraquensi) et de plebimidiis res publicas regentibu loquuntur. Passu canceris inscribitur qua de recessionibus aevi hodierni tractatus: post murum berolinensem obrutum chartae geographicae ex 1914 redierunt, bello frigido finito calidum rediit; post Illuminismum bella religiosa rursus patimur: resurrexit quaestio darwiniana, et cum fanatismo religioso etiam antisemitae fascistaeque caput sustulerunt. Rursus Serum invasiones timemus ut antiquitus et in Italia quaestio inter Rempublicam et Ecclesiam... resurrecta est!
Satne dixi, ut curiositatem tuam titillarem?
Vale mihi
Antequam de "Passu canceris" loquar, tibi dicendum est me valde laetatum esse, quod poema pascolianum a me versum tantopere tibi placuerit, ut titulum "poetae" ab auctore in versorem extetenderis!!
Necnon ampla extollenda laude carmina a te huc allata, praesertim postremum de Minotauro censeo: hanc interpretationem Minotauri figurae nusquam prius legi, ita me fortiter allexit: iam pollet in litteratis viris atque scientiatis opinio illa, monstra antiqua nil nisi deformes fuisse, quos societas illorum seclorum accipere nequiret et qui deformitates logicas societatis suae intellegere non valerent, adeo ut illarum victimae factae sint. Macte virtute!
Quod ad Passum canceris, qui tibi cogitationes explanem? Nam si leges, inquinavero! Ergo itinera cogitationis tantum tibi indicabo atque rationes quibu fulta legas oportebit:
Scripta inter 2000 et 2005 de ultimis bellis (Afganico, Iraquensi) et de plebimidiis res publicas regentibu loquuntur. Passu canceris inscribitur qua de recessionibus aevi hodierni tractatus: post murum berolinensem obrutum chartae geographicae ex 1914 redierunt, bello frigido finito calidum rediit; post Illuminismum bella religiosa rursus patimur: resurrexit quaestio darwiniana, et cum fanatismo religioso etiam antisemitae fascistaeque caput sustulerunt. Rursus Serum invasiones timemus ut antiquitus et in Italia quaestio inter Rempublicam et Ecclesiam... resurrecta est!
Satne dixi, ut curiositatem tuam titillarem?
Vale mihi
- Rhumak
- Nuntii: 691
- Nomen dedit: Lun 12 Iun, 2006 13.49
- Location: Latium
by Tulliana on Ven 24 Nov, 2006 19.15
Tulliana Rhumaki suo modesto nec minus benevolentia pleno s.d.p.
Mi care amice! Cogitate, non per iocum te poetam nominavi, quoniam vero mihi peritus in arte poetica esse videris. Ex mea sententia saepe labor translatoris difficilior labore ipsius poetae est. Poeta carmina componens regit et cogitationes suos, et verba, at translatori per viam quandam iam prius a poeta destinatam semper eundum est. Tu, ut opinor non solum hanc viam sequeris, sed etiam studes carminibus in Latinum vertendis ostendere naturam tuam et animum tam sensuabilem. Quam ob rem scito te poetam aestimo.
Gaudeo, quod placuit tibi narratiuncula de Minotauri. Magna cum voluntate colligo, explano et in Latinum convertere studeo opuscula poetarum et scriptorum Polonorum, quae ad mythos atque fabulas antiquas ullo modo attinentia etiam novam interpretationem eorum inferunt.
Liber ,,Passu canceris" sine dubio mihi legendus est!
Nescio, an hoc tempore possim eum apud nos in Polonia emere, sed velim quoque id opus Umberti Eco perlegere.
Tene te optime!
Cura ut semper bene valeas!!!!
Mi care amice! Cogitate, non per iocum te poetam nominavi, quoniam vero mihi peritus in arte poetica esse videris. Ex mea sententia saepe labor translatoris difficilior labore ipsius poetae est. Poeta carmina componens regit et cogitationes suos, et verba, at translatori per viam quandam iam prius a poeta destinatam semper eundum est. Tu, ut opinor non solum hanc viam sequeris, sed etiam studes carminibus in Latinum vertendis ostendere naturam tuam et animum tam sensuabilem. Quam ob rem scito te poetam aestimo.
Gaudeo, quod placuit tibi narratiuncula de Minotauri. Magna cum voluntate colligo, explano et in Latinum convertere studeo opuscula poetarum et scriptorum Polonorum, quae ad mythos atque fabulas antiquas ullo modo attinentia etiam novam interpretationem eorum inferunt.
Liber ,,Passu canceris" sine dubio mihi legendus est!
Nescio, an hoc tempore possim eum apud nos in Polonia emere, sed velim quoque id opus Umberti Eco perlegere.
Tene te optime!
Cura ut semper bene valeas!!!!
- Tulliana
- Nuntii: 195
- Nomen dedit: Lun 13 Nov, 2006 0.08
by Rhumak on Sat 25 Nov, 2006 10.18
Tullianae Marcoque suis dilectis comitibu spd
Marce plussci et c(l)are, tandem est tempus mi (nam heri per totam Vrbem vectitandus misellae Alpha Rhomaeo meae fui ab universitate mea ad sedes factionum per conventus architectorum et communistarum*) , ut quae protinus de poesi bucolica a te relata sensi referam. Laetatus enim sum quod adhuc id genus poesis gustum hodiernorum alliciat! Pascoli meus amatissimus ipse plurima opera ad id genus pertinentia conscripsit (ad quae poesis infra relata effecte adscribi potest), sed tempus, quo in Italia maxime polluit, XVII et XVIII seclum fuit: haec carmina plerumque Petro Metastasio maximo composita, sed quod infra verto ab anonymo scriptum est et a Bellini musica comitatum: plerique enim horum cantum componebantur, quod genus canorum universam gentem cantorum et auditorum seclorum supra dictorum strictissime advinxit et artem sublimem genuit. Ecce igitur carmen "Torna vezzosa Fillide", quod ego a Caecilia Bartoli (quid dicam de ea? nomen dicere, ceu deabu fit, sat est) cantatum habeo.
Tullià **, quid facis? qui te hodie habes? Ego defatigatus sum ambulationibu meis romanis, quibus supra innueram. Hoc nuntio scribendo paullulum quietis accipio, ut continuo ad architecturam meam postmodo revocer. Sed tu saltem habesne munus otii hodie? Quid facere
soles ad versperam sabbati? Anima dulcis, vale!
Torna, vezzosa Fillide,...........Redi, tenella Phyllis
al caro tuo pastore;.............ad carum tuom pastorem (bis)
lungi da tue pupille...............procul a tuis pupillis
pace non trova il cor............non datur pax ad cor.
Al caro tuo soggiorno............Ad cara tua tecta
io sempre volgo il piè...........semper pedem verto et
e grido notte e giorno:..........quirito die ac nocte
Fillide mia dov'è?..................Phyllis mea ubi est?
Domando a quella sponda:....Ex illa ripa quaero
Fillide mia che fa?.................Phyllidi meae quid fit?
E par che mi risponda:..........Respondere mi paret
Piange lontan da te...............Illa longe a te flet.
Domando a quello rio:...........Ex illo rivo quaero
Fillide mia dov'è?...................Phyllis mea ubi est?
Con rauco mormorio.............murmure rauco "maeret"
dice: Piangendo sta...............ille respondet mi.
Il caro tuo sembiante,............Caram tuam faciem,
fonte d'ogni piacere,...............omnis gaudii fontem
il miro ad ogni istante.............admiror nocte et die
impresso nel pensier..............in corde usque constantem.
Ma rimembrando allora...........Tunc autem reminiscens
ch'ella non è con me,..............illam non esse ad me
grido piangendo ognora:.........strepo usque in horas lugens
Fillide mia dov'e?....................Phyllis mea ubi est?
Son fatte le mie pene..............Sunt factae poenae meae
un tempestoso mare;..............ut procellosum mare (bis)
non trovo, amato bene,...........non datur, carum bonum,
chi le potrà calmar...................qui ea possit tranquillare
Che fa la morte, oh Dio,...........Quid agit Mors, pro Deus,
che non mi chiama a s
Marce plussci et c(l)are, tandem est tempus mi (nam heri per totam Vrbem vectitandus misellae Alpha Rhomaeo meae fui ab universitate mea ad sedes factionum per conventus architectorum et communistarum*
) , ut quae protinus de poesi bucolica a te relata sensi referam. Laetatus enim sum quod adhuc id genus poesis gustum hodiernorum alliciat! Pascoli meus amatissimus ipse plurima opera ad id genus pertinentia conscripsit (ad quae poesis infra relata effecte adscribi potest), sed tempus, quo in Italia maxime polluit, XVII et XVIII seclum fuit: haec carmina plerumque Petro Metastasio maximo composita, sed quod infra verto ab anonymo scriptum est et a Bellini musica comitatum: plerique enim horum cantum componebantur, quod genus canorum universam gentem cantorum et auditorum seclorum supra dictorum strictissime advinxit et artem sublimem genuit. Ecce igitur carmen "Torna vezzosa Fillide", quod ego a Caecilia Bartoli (quid dicam de ea? nomen dicere, ceu deabu fit, sat est) cantatum habeo.
Tullià **, quid facis? qui te hodie habes? Ego defatigatus sum ambulationibu meis romanis, quibus supra innueram. Hoc nuntio scribendo paullulum quietis accipio, ut continuo ad architecturam meam postmodo revocer. Sed tu saltem habesne munus otii hodie? Quid facere
soles ad versperam sabbati? Anima dulcis, vale!
Torna, vezzosa Fillide,...........Redi, tenella Phyllis
al caro tuo pastore;.............ad carum tuom pastorem (bis)
lungi da tue pupille...............procul a tuis pupillis
pace non trova il cor............non datur pax ad cor.
Al caro tuo soggiorno............Ad cara tua tecta
io sempre volgo il piè...........semper pedem verto et
e grido notte e giorno:..........quirito die ac nocte
Fillide mia dov'è?..................Phyllis mea ubi est?
Domando a quella sponda:....Ex illa ripa quaero
Fillide mia che fa?.................Phyllidi meae quid fit?
E par che mi risponda:..........Respondere mi paret
Piange lontan da te...............Illa longe a te flet.
Domando a quello rio:...........Ex illo rivo quaero
Fillide mia dov'è?...................Phyllis mea ubi est?
Con rauco mormorio.............murmure rauco "maeret"
dice: Piangendo sta...............ille respondet mi.
Il caro tuo sembiante,............Caram tuam faciem,
fonte d'ogni piacere,...............omnis gaudii fontem
il miro ad ogni istante.............admiror nocte et die
impresso nel pensier..............in corde usque constantem.
Ma rimembrando allora...........Tunc autem reminiscens
ch'ella non è con me,..............illam non esse ad me
grido piangendo ognora:.........strepo usque in horas lugens
Fillide mia dov'e?....................Phyllis mea ubi est?
Son fatte le mie pene..............Sunt factae poenae meae
un tempestoso mare;..............ut procellosum mare (bis)
non trovo, amato bene,...........non datur, carum bonum,
chi le potrà calmar...................qui ea possit tranquillare
Che fa la morte, oh Dio,...........Quid agit Mors, pro Deus,
che non mi chiama a s
- Rhumak
- Nuntii: 691
- Nomen dedit: Lun 12 Iun, 2006 13.49
- Location: Latium
Qui adsunt
Users browsing this forum: Google [Bot] and 1 guest
Powered by phpBB © 2000, 2002, 2005, 2007 phpBB Group
