YLE Colloquia Latina

Salvete sodales!

Ludum hunc haud dubito quin omnes noveritis: quid enim eo simplicius, quid porro eo delectabilius ac iucundius excogitari posset? Cuius regulas ita comprehenderim: unus nostrum incipit fabulam, ac alteri pergunt in fabulando. Sed, ne quis nimia cum licentia scribere possit, nonnisi unam sententiam fabulae addere licet. Venite auctores!

Vixit olim in regno nescioquo rex quidam aetate iam evectus, qui habebat unam filiam, ac unum filium.

Iulia Mercurio sal.

Iterum impetus ludendi abs te venit - gratulor!
Censeo cuicumque, qui fabulam continuat, partem iam scriptam epistulae esse inserendam et sententiam additam colore signandam, ut melius fabula perlegi possit.

Vixit olim in regno nescioquo rex quidam aetate iam evectus, qui habebat unam filiam, ac unum filium. Filia nupta erat filii regis vicini, cui magna potestas et multa divitiae erant, et vivebant felices cum pueris infantibus; filius autem hereditatem accepturus omnia malebat quam olim cum uxore digna regna tenere.

Marcus sodalibus s.

Vixit olim in regno nescioquo rex quidam aetate iam evectus, qui habebat unam filiam, ac unum filium. Filia nupta erat filii regis vicini, cui magna potestas et multa divitiae erant, et vivebant felices cum pueris infantibus; filius autem hereditatem accepturus omnia malebat quam olim cum uxore digna regna tenere. Itaque callidum cepit consilium.

Valete.

Vixit olim in regno nescioquo rex quidam aetate iam evectus, qui habebat unam filiam, ac unum filium. Filia nupta erat filii regis vicini, cui magna potestas et multa divitiae erant, et vivebant felices cum pueris infantibus; filius autem hereditatem accepturus omnia malebat quam olim cum uxore digna regna tenere. Itaque callidum cepit consilium. Proximo die, cum servi advenissent salutatum eum, "salvete" inquit "confratres mei, immo consanguinei ab Adamo ac Eva!" mox nudus in medio cubiculo saltare coepit.

Vixit olim in regno nescioquo rex quidam aetate iam evectus, qui habebat unam filiam, ac unum filium. Filia nupta erat filii regis vicini, cui magna potestas et multa divitiae erant, et vivebant felices cum pueris infantibus; filius autem hereditatem accepturus omnia malebat quam olim cum uxore digna regna tenere. Itaque callidum cepit consilium. Proximo die, cum servi advenissent salutatum eum, "salvete" inquit "confratres mei, immo consanguinei ab Adamo ac Eva!" mox nudus in medio cubiculo saltare coepit. Servi solliciti quaesiverunt, quidnam haberet.

Vixit olim in regno nescioquo rex quidam aetate iam evectus, qui habebat unam filiam, ac unum filium. Filia nupta erat filii regis vicini, cui magna potestas et multa divitiae erant, et vivebant felices cum pueris infantibus; filius autem hereditatem accepturus omnia malebat quam olim cum uxore digna regna tenere. Itaque callidum cepit consilium. Proximo die, cum servi advenissent salutatum eum, "salvete" inquit "confratres mei, immo consanguinei ab Adamo ac Eva!" mox nudus in medio cubiculo saltare coepit. Servi solliciti quaesiverunt, quidnam haberet. „Perbrevi res aperta erit“, ille respondit, „in praesens hoc vobis.....“ – subito vox ei includitur; nam

Vixit olim in regno nescioquo rex quidam aetate iam evectus, qui habebat unam filiam, ac unum filium. Filia nupta erat filii regis vicini, cui magna potestas et multa divitiae erant, et vivebant felices cum pueris infantibus; filius autem hereditatem accepturus omnia malebat quam olim cum uxore digna regna tenere. Itaque callidum cepit consilium. Proximo die, cum servi advenissent salutatum eum, "salvete" inquit "confratres mei, immo consanguinei ab Adamo ac Eva!" mox nudus in medio cubiculo saltare coepit. Servi solliciti quaesiverunt, quidnam haberet. „Perbrevi res aperta erit“, ille respondit, „in praesens hoc vobis.....“ – subito vox ei includitur; nam rex in cubiculum intravit, quid illa trepidatio sibi vellet, quaeritans.

Vixit olim in regno nescioquo rex quidam aetate iam evectus, qui habebat unam filiam, ac unum filium. Filia nupta erat filii regis vicini, cui magna potestas et multa divitiae erant, et vivebant felices cum pueris infantibus; filius autem hereditatem accepturus omnia malebat quam olim cum uxore digna regna tenere. Itaque callidum cepit consilium. Proximo die, cum servi advenissent salutatum eum, "salvete" inquit "confratres mei, immo consanguinei ab Adamo ac Eva!" mox nudus in medio cubiculo saltare coepit. Servi solliciti quaesiverunt, quidnam haberet. „Perbrevi res aperta erit“, ille respondit, „in praesens hoc vobis.....“ – subito vox ei includitur; nam rex in cubiculum intravit, quid illa trepidatio sibi vellet, quaeritans. Tum ille: „Equidem gaudeo, mi pater, rex potentissime, quod me filium t... mis..um vis.re n.. ded.....us es; s.. te v...ur.. ***“ [Reliqua videntur deesse.]

Vixit olim in regno nescioquo rex quidam aetate iam evectus, qui habebat unam filiam, ac unum filium. Filia nupta erat filii regis vicini, cui magna potestas et multa divitiae erant, et vivebant felices cum pueris infantibus; filius autem hereditatem accepturus omnia malebat quam olim cum uxore digna regna tenere. Itaque callidum cepit consilium. Proximo die, cum servi advenissent salutatum eum, "salvete" inquit "confratres mei, immo consanguinei ab Adamo ac Eva!" mox nudus in medio cubiculo saltare coepit. Servi solliciti quaesiverunt, quidnam haberet. „Perbrevi res aperta erit“, ille respondit, „in praesens hoc vobis.....“ – subito vox ei includitur; nam rex in cubiculum intravit, quid illa trepidatio sibi vellet, quaeritans. Tum ille: „Equidem gaudeo, mi pater, rex potentissime, quod me filium t<uum> mis<er>um vis<ita>re n<on> ded<ignatu>s es; s<ic?> te v<...>ur<...> ***“ [Reliqua videntur deesse.] .e. ..ede...t .il... su.. a...ntem .ss., .c e.m in cla.s.... qu..da. .is..

Vixit olim in regno nescioquo rex quidam aetate iam evectus, qui habebat unam filiam, ac unum filium. Filia nupta erat filii regis vicini, cui magna potestas et multa divitiae erant, et vivebant felices cum pueris infantibus; filius autem hereditatem accepturus omnia malebat quam olim cum uxore digna regna tenere. Itaque callidum cepit consilium. Proximo die, cum servi advenissent salutatum eum, "salvete" inquit "confratres mei, immo consanguinei ab Adamo ac Eva!" mox nudus in medio cubiculo saltare coepit. Servi solliciti quaesiverunt, quidnam haberet. „Perbrevi res aperta erit“, ille respondit, „in praesens hoc vobis.....“ – subito vox ei includitur; nam rex in cubiculum intravit, quid illa trepidatio sibi vellet, quaeritans. Tum ille: „Equidem gaudeo, mi pater, rex potentissime, quod me filium t<uum> mis<er>um vis<ita>re n<on> ded<ignatu>s es; s<ic?> te v<...>ur<...> ***“ [Reliqua videntur deesse.] .e. ..ede...t .il... su.. a...ntem .ss., .c e.m in cla.s.... qu..da. .is...

[Equidem gaudeo, quod Mercurius noster in manu videtur habere quandam schedulam, quam ad fabulam nostram putat pertinere. Sed quot quantaeque lacunae explendae sunt! Res videtur longi esse temporis... Quis auxilio nobis veniet? Cui plura nota sunt fragmenta?]

Vixit olim in regno nescioquo rex quidam aetate iam evectus, qui habebat unam filiam, ac unum filium. Filia nupta erat filii regis vicini, cui magna potestas et multa divitiae erant, et vivebant felices cum pueris infantibus; filius autem hereditatem accepturus omnia malebat quam olim cum uxore digna regna tenere. Itaque callidum cepit consilium. Proximo die, cum servi advenissent salutatum eum, "salvete" inquit "confratres mei, immo consanguinei ab Adamo ac Eva!" mox nudus in medio cubiculo saltare coepit. Servi solliciti quaesiverunt, quidnam haberet. „Perbrevi res aperta erit“, ille respondit, „in praesens hoc vobis.....“ – subito vox ei includitur; nam rex in cubiculum intravit, quid illa trepidatio sibi vellet, quaeritans. Tum ille: „Equidem gaudeo, mi pater, rex potentissime, quod me filium t<uum> mis<er>um vis<ita>re n<on> ded<ignatu>s es; s<ic?> te v<...>ur<...> ***“ [Reliqua videntur deesse.] re. .rede..t .il.u. su.. a...ntem .ss., .c e.m in cla.s.r.. qu..dam .is.t

[In schedula ista, de quo mentionem fecisti, Marce, litterae quaedam, quas adhuc intelligere frustra sum conatus, tandem retectae sunt... ]

Posonii, Hungarice Pozsony, in capite Hungariae antiquo, quod nunc - proh dolor - Bratislava a Slavis dicitur, d. VIII. Id. Mart.

Iulia sodalibus sal.

Sententia Mercurii sic, ut spero, completur:

Vixit olim in regno nescioquo rex quidam aetate iam evectus, qui habebat unam filiam, ac unum filium. Filia nupta erat filii regis vicini, cui magna potestas et multae divitiae erant, et vivebant felices cum pueris infantibus; filius autem hereditatem accepturus omnia malebat quam olim cum uxore digna regna tenere. Itaque callidum cepit consilium. Proximo die, cum servi advenissent salutatum eum, "salvete" inquit "confratres mei, immo consanguinei ab Adamo ac Eva!" mox nudus in medio cubiculo saltare coepit. Servi solliciti quaesiverunt, quidnam haberet. „Perbrevi res aperta erit“, ille respondit, „in praesens hoc vobis.....“ – subito vox ei includitur; nam rex in cubiculum intravit, quid illa trepidatio sibi vellet, quaeritans. Tum ille: „Equidem gaudeo, mi pater, rex potentissime, quod me filium t<uum> mis<er>um vis<ita>re n<on> ded<ignatu>s es; s<ic?> te v<...>ur<...> ***“ [Reliqua videntur deesse.] re<x> <c>rede<ba>t <f>il<i>u<m> su<um> a...ntem (amentem??? sed deest una littera ) <e>ss<e>, >a<c e<u>m in cla<u>s<t>r<am> qu<an>dam <m>is<i>t.

Gottingae, a. d. VIII. Id. Mar.

[Mercurius Iuliae s. d.

rectissime, mea Iulia, litteras desideratas coniectando textum emendavisti: nunc restat, ut fabulam continues! Vale. Posonii, in capite Hungariae antiquo, temporarie Bratislava nuncupato, d. VII. Id. Mart.]

[Iulia Mercurio sal.
"amentem" ergo est rectum? Cuius verbi causa cunctata sum. Ceterum signa inserendi <> omittem, quo facilius legatur fabula.]

Vixit olim in regno nescioquo rex quidam aetate iam evectus, qui habebat unam filiam, ac unum filium. Filia nupta erat filii regis vicini, cui magna potestas et multae divitiae erant, et vivebant felices cum pueris infantibus; filius autem hereditatem accepturus omnia malebat quam olim cum uxore digna regna tenere. Itaque callidum cepit consilium. Proximo die, cum servi advenissent salutatum eum, "salvete" inquit "confratres mei, immo consanguinei ab Adamo ac Eva!" mox nudus in medio cubiculo saltare coepit. Servi solliciti quaesiverunt, quidnam haberet. „Perbrevi res aperta erit“, ille respondit, „in praesens hoc vobis.....“ – subito vox ei includitur; nam rex in cubiculum intravit, quid illa trepidatio sibi vellet, quaeritans. Tum ille: „Equidem gaudeo, mi pater, rex potentissime, quod me filium tuum miserum visitare non dedignatus es; sic te v...ur... ***“ [Reliqua videntur deesse.] Rex credebat filium suum amentem esse, ac eum in claustram quandam misit. Ta..n m...mo dol..e e..t af....us fi...m sin..... ..um a. pri....nitum i....ire et .x i.o co..e e.. san..e cu....at.

[Ceterum censeo verbum tuum adhuc obscurum nobis esse aperiendum, Marce, aut vis nos id patibuli modo invenire? Suspicor M inesse...
Valete.
Gottingae, a. d. VII. Id. Mart.]