Rhumak Etruscus Agricolae commilitoni Camenae suo lectissimo sal
Plurimas ago gratias, comes, ob suggestionis tuas, ex quis quam maxima fructua carpere conabor, et sane belle est nobis venustate numeri verborumque humiliter sed gaie ludentibus commiscentibusque doctrinam!
Attamen pentametrum illud velim, si pote, defendere his argumentis:
1. Vt ipse dicis, "fere semper" versus in iambo desinit, non semper, sed etsi semper ita desineret, tu non iambo in omnibus tribus correctionibus es usus. "Bona" enim qua accusativum "a" breve habet, nec possis habere pro ancipite, cum in illam accentus cadat (qui in postremo iambo trimetri in primam longam cadit et in ultima sede in loco secundae longae syllabe anceps sita est). Sed si qua parte doctrinae careo (nil improbabile est, et tu nonnil peritus mi sincere videris praeterquam versuom multo me fecundior!
) siqua parte careo, dixi, per quam in illa sede syllabe brevis quamlibet ectasin patiatur, explices quaeso obtestorque me tenebris educas.
2. Id crederes? versio tua "ambobus ambae somnia dentque bona" prima versio mea fuerat!!! sed haec in dubia incidi: a) ambobus est --u et non ---, tale ut accentum in fine recipiat, ut puto saltem
...; b) coniunctionem et-que postposuisse et coniunctivo adponere paullulo crypticum visum erat... sed non tam de hoc titubavi, quam de quaesione a): cui lumen adferas: licetne ergo patier quoquo modo ectasim postremam syllaben si in eam accentus cadat, ut in illo celeberrimo "Arma virumque canò..." et plurimis aliis exemplis et in disticho? (et utcumque vacillassem, cum auri meo non multum "ùs" quod vocal sequatur placet
)...
3. Quod ad postremas duas correctiones sensui distichi non parent, cum nexum illum binarum (noctis lunaeq) cum binis (mei tuiq), in quo priores alteris aliqua re, cuius illae dominae sunt, praedunt, non eminet, nec somnia illa cui/quibus sint eis danda patefit.
Ceterum, secunda correctio in "somnia" duas in loco trium syllabarum videt: eine pote quoquo modo fieri?
Iterum quaeso dubia mea, perlecte sodalis, luce non lunae, sed solis (Phoebi!) praedas, et ut iustissime dicis, pergamus et in versificando obstinata mente perferentes obduremus!